Tag

pit2 - Kancelaria Jamorski i Partnerzy

Main Slider
26 sierpnia 2022BlogUstawodawca intensywnie pracuje nad wprowadzeniem zapisów o kontroli trzeźwości pracowników do Kodeksu pracy. Zgodnie z projektem ustawy jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia ochrony życia i zdrowia pracowników lub innych osób lub ochrony mienia.  Pracodawca może wprowadzić kontrolę trzeźwości pracowników. Mamy więc  jako pracodawca możliwość, a nie obowiązek wprowadzenia takich procedur. Kontrola trzeźwości obejmuje badanie przy użyciu metod niewymagających badania laboratoryjnego za pomocą urządzenia. Urządzenie powinno  posiadać ważny dokument potwierdzający jego kalibrację lub wzorcowanie. Badanie polega na stwierdzeniu: braku obecności alkoholu w organizmie pracownika albo obecności alkoholu wskazującego na stan po użyciu alkoholu albo stan nietrzeźwości. Jako pracodawca możesz przetwarzać informacje o: dacie, godzinie i minucie badania oraz jego wyniku. Możesz przetwarzać i zachować protokół z badania tylko gdy jest stwierdzony stan po użyciu alkoholu albo stan nietrzeźwości. Wspomniane dane mogą być przetwarzane wyłącznie w przypadku, gdy jest to niezbędne do zapewnienia ochrony dóbr. Jako pracodawca przechowujesz te informacje w aktach osobowych pracownika.  Okres przechowywania to  rok od dnia ich zebrania. Decydując się na wprowadzenie kontroli trzeźwości należy: wyznaczyć grupę lub grupy pracowników objęte kontrolą trzeźwości wyznaczyć sposób prowadzenia kontroli trzeźwości (rodzaj urządzenia, czas i częstotliwość badania) Jako pracodawca nie powinieneś dopuścić pracownika do pracy, jeżeli kontrola trzeźwości wykaże obecność alkoholu w organizmie pracownika wskazującą na stan po użyciu alkoholu albo stan nietrzeźwości. Nie możesz dopuścić także pracownika  gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że stawił się w jednym z wyżej wskazanych stanów. Informację dotyczącą podstawy niedopuszczenia pracownika do pracy przekazujesz pracownikowi do wiadomości. Jako pracodawca powinieneś podjąć następujące działania: dokonać stosownych zmian w obowiązującym układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy, ewentualnie w obwieszczeniu  poinformować pracowników w sposób przyjęty w zakładzie pracy o wprowadzeniu kontroli nie później niż 2 tygodnie przed rozpoczęciem jej przeprowadzania w związku z zatrudnieniem pracownika objętego kontrolą trzeźwości powinieneś przekazać takiemu pracownikowi stosowne informacje przed pracą [...]
7 marca 2023BlogNa polskim rynku działa wiele oddziałów firm zagranicznych. Biorąc pod uwagę, jak perspektywiczny dla wielu branż jest polski rynek trudno dziwić się temu, że koncerny z innych krajów chcą właśnie tu prowadzić swoją działalność. Trzeba jednak pamiętać, że otwarcie oddziału zagranicznej firmy to spore przedsięwzięcie, związanie z koniecznością załatwienia szeregu formalności – w tym zwłaszcza rejestracji oddziału w Krajowym Rejestrze Sądowym. Oddział firmy zagranicznej w Polsce – od czego zacząć? W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, iż nie ma przeszkód prawnych do tego, aby oddział firmy zagranicznej w Polsce działał w pełni legalnie. Zarówno, gdy firma ta ma główną siedzibę w Unii Europejskim, jak i w jakimkolwiek państwie poza UE. W tym celu jednak należy dokonać szeregu formalności, dostosowanych do tego jaką dokładnie działalność przedsiębiorca zagraniczny chce prowadzić w Polsce. W praktyce może okazać się, że wystarczającym będzie otwarcie w Polsce przedstawicielstwa. Trzeba pamiętać, że działalność przedstawicielstwa nie może wykraczać poza promocję i reklamę działalności zagranicznej firmy – przedstawicielstwo nie daje bowiem uprawnień do prowadzenia w Polsce działalności gospodarczej. Jeżeli więc przedsiębiorca ma zamiar prowadzić w kraju nad Wisłą szerszą działalność, to powinien otworzyć tu swój oddział, co wymaga uprzedniej rejestracji w KRS (rejestracja przedstawicielstwa również wymaga zarejestrowanie w KRS). Rejestracja oddziału firmy zagranicznej Rejestracja oddziału firmy zagranicznej w Krajowym Rejestrze Sądowym następuje na podstawie wniosku złożonego przez firmę zagraniczną, która chce otworzyć w Polsce swój oddział. Wniosek o rejestrację zostanie uwzględniony, jeżeli w dokumentach założycielskich firmy zagranicznej bądź w jej statucie będzie ujęta możliwość prowadzenia działalności w oddziałach zlokalizowanych w innych państwach. Gdyby się więc okazało, że tego rodzaju zapisów nie ma, to należy je uwzględnić, podejmując m.in. stosowne uchwały. Konieczna jest również uchwała o powołaniu oddziału w Polsce, którą dołącza się do wniosku o rejestrację oddziału w KRS. Wśród załączników do wniosku koniecznie należy uwzględnić poświadczony notarialnie wzór podpisu osoby uprawnionej do reprezentowania oddziału w Polsce, odpis z zagranicznego rejestru przedsiębiorców oraz odpis aktu założycielskiego. Wniosek o rejestrację oddziału firmy zagranicznej podlega także opłacie. Dodatkowo należy pamiętać o załatwieniu formalności z fiskusem. Zagraniczny przedsiębiorca ma obowiązek zarejestrowania się do VAT. Polski oddział musi posiadać również numer NIP. Koniecznie nie wolno zapominać o tym rozróżnieniu – w przeciwnym przypadku w pełni legalna działalność oddziału przedsiębiorcy zagranicznego nie będzie możliwa. Księgowość oddziału również będzie musiała być prowadzona w języku polskim i według polskich przepisów. Najczęściej oznacza to konieczność sięgnięcia po usługi tutejszych doradców podatkowych i księgowych. Wsparcie w trudnym zadaniu Biorąc pod uwagę skalę wyzwań i trudności, jakie wiążą się z rejestracją w Polsce oddziału zagranicznej firmy, dobrym rozwiązaniem jest skorzystanie z wyspecjalizowanej kancelarii prawnej, posiadającej doświadczenie w rejestracji takich oddziałów oraz w świadczeniu na ich rzecz pełnej obsługi prawnej. Pozwala to na znaczne uproszczenie procesu rejestracji oddziału, uniknięcie niepotrzebnych perturbacji oraz związanych z tym kosztów. Te z kolei mogą być naprawdę wysokie. Nie mówiąc już o stracie czasu związanej z próbami samodzielnego załatwienia formalności dotyczących rejestracji w Polsce oddziału firmy działającej w innym państwie. [...]
13 lutego 2023BlogTrudno w ostatnich latach wymienić rok, w którym nie doszłoby do znaczących zmian w prawie. W wielu obszarach wiedzę na temat obowiązujących przepisów trzeba aktualizować na bieżąco. Nie inaczej jest w przypadku roku 2023, który przyniósł mnóstwo nowinek, obejmujących m.in.: prawo pracy, zasady rozliczania składek czy zmiany w podatkach. Przedsiębiorcy muszą szybko dostosować się do wprowadzonych regulacji. Przygotowaliśmy artykuł, w którym informujemy o najważniejszych zmianach. Co zmienia się w prawie pracy w 2023 roku? Dziś coraz częściej konieczne jest dopasowywanie obowiązujących przepisów prawa do rozwoju technologicznego i dynamicznie zmieniającego się stylu życia. Pojęcia, które jeszcze kilka lat temu nie miały żadnego znaczenia, obecnie są jednymi z najważniejszych trendów w gospodarce. Mowa w tym przypadku np. o pracy zdalnej. Wiele firm zdecydowało się na takie rozwiązanie w celu obniżenia kosztów i zwiększenia wydajności. Z tego też powodu w 2023 roku zmieniło się prawo pracy. Wprowadzono zarówno nowe regulacje formalne (usunięcia przepisów dotyczących telepracy, uregulowanie kwestii zawierania umów), jak i praktyczne, polegające np. na konieczność zapewnienia pracownikowi, który wykonuje zawodowe obowiązku z domu, niezbędnych materiałów czy narzędzi pracy. Co istotne, według nowych przepisów pracownik musi wyrazić zgodę na świadczenie pracy w formie zdalnej. Będzie ona możliwa na stałe, w modelu hybrydowym lub okazjonalnie. Co warto wiedzieć o kontroli trzeźwości i nowych urlopach w 2023? Nowinek w przepisach jest więcej. Zmiany prawa pracy w 2023 roku dotkną również badania trzeźwości pracowników. Każda firma będzie mogła przeprowadzić kontrolę w miejscu pracy, jeśli okaże się to niezbędne do zagwarantowania ochrony zdrowia i życia osób zatrudnionych lub postronnych, czy też ochrony mienia. Do badań można wykorzystać alkomat – nie trzeba pobierać krwi. Podobne zasady będą obowiązywały w przypadku kontroli na obecność innych środków odurzających. Jeszcze w roku ubiegłym wprowadzono w państwach członkowskich UE tzw. dyrektywę work-life balance, której przepisy wejdą w życie w 2023 roku. Nowe regulacje dotyczą przede wszystkim urlopów – np. dodatkowe 2 dni wolnego będą przysługiwały każdemu pracownikowi z powodu działania „siły wyższej”, a 5 dni urlopu należne będzie w ramach opieki nad chorymi członkami rodziny. Wydłuży się również czas trwania urlopu rodzicielskiego. Jakie zmiany w podatkach czekają przedsiębiorców w 2023 roku? W najbliższym czasie właściciele firm szczególną uwagę powinni zwrócić na rozliczanie składek. W 2023 roku czekają ich aż dwie podwyżki. Od 1 stycznia minimalne wynagrodzenie za pracę wynosi 3 490 zł. Zmieni się ono już w lipcu, kiedy wzrośnie do 3 600 zł. Wpłynie to oczywiście na podstawę składki na ubezpieczenia społeczne. Warto również pamiętać o tym, że od początku roku każdy przedsiębiorca powinien posiadać profil użytkownika na Platformie Usług Elektronicznych (PUE) ZUS. Ponadto od 2023 roku konieczne jest rozliczanie składek zdrowotnych za rok poprzedni, które może wiązać się z dopłatą lub zwrotem nadpłaconych kwot. Przedsiębiorcy muszą w tej sprawie złożyć w ZUS odpowiedni dokument. Zmiany w podatkach na tym jednak się nie kończą. Szereg nowych regulacji dotknie także CIT, PIT i VAT. Najważniejsze nowości to m.in.: uchylenie przepisów o ukrytej dywidendzie, zawieszenie podatku minimalnego, likwidacja obowiązku złożenia informacji PIT/WZ, czy też odroczenie wejścia w życie zmian w limitach płatności gotówkowych. [...]
8 marca 2022BlogUmowa stanowi podstawowy dokument dla każdej spółki. Rozstrzyga się w niej najważniejsze kwestie, dotyczące chociażby reprezentacji, praw i obowiązków wspólników, zarządzania majątkiem czy likwidacji. To w umowie określa się przedmiot działalności spółki, wysokość kapitału zakładowego, liczbę i wartość udziałów, czy czas jej trwania. Oczywiście zawarcie ważnej umowy spółki warunkuje jej utworzenie oraz wpis do Krajowego Rejestru Sądowego. Nie ma więc wątpliwości, że także zmiana umowy – która zawsze stanowi pokłosie zmian w organizacji samej spółki – jest niezwykle istotnym przedsięwzięciem, które zawsze powinno zostać przeprowadzone zgodnie z prawem. W przeciwnym wypadku wspólnicy mogą mieć poważne trudności z wdrożeniem swoich pomysłów i dalszym rozwojem działalności. Jak więc wygląda procedura zmiany umowy spółki w wybranych jej typach?   Zmiana umowy spółki komandytowej Aby zmiana umowy spółki komandytowej stała się faktem, konieczna jest zgoda na tę czynność wyrażona przez wszystkich wspólników. Aczkolwiek w umowie można przewidzieć mniej surowe warunki zmiany tego kontraktu, przykładowo poprzez zdefiniowanie podmiotowej większości niezbędnej do przeprowadzenia zmiany umowy spółki komandytowej. Zgoda ta może – i przeważnie tak się dzieje – przybrać formę uchwały, lecz nie ma takiego wymogu. W każdym przypadku zmiana umowy spółki komandytowej wymaga zachowania formy aktu notarialnego. Po jego sporządzeniu można rozpocząć procedurę rejestracji zmian w Krajowym Rejestrze Sądowym.   Zmiana umowy spółki jawnej Spółka jawna należy do jednej z najczęściej wykorzystywanych w praktyce działalności gospodarczej. W przypadku, gdy umowa spółki została zawarta w formie pisemnej – a jest to standardowe rozwiązanie – to także zmiana umowy spółki jawnej musi zostać przeprowadzona w tej formie. Także pisemnie wspólnicy powinni wyrazić swoją zgodę na zmiany. Jeżeli jednak umowa spółki została zawarta w formie aktu notarialnego – chociażby ze względu na wniesienie do spółki nieruchomości w charakterze wkładu wspólnika – w formie tej należy także zmienić umowę spółki. Pewnym ułatwieniem przy zmianie umowy omawianej tu spółki może okazać się skorzystanie z formularza S24. Dzięki niemu stosowne formalności można załatwić właściwie bez wychodzenia z domu. Jednak korzystając z tego rozwiązania, należy liczyć się z tym, że pozwala ono jedynie na przeprowadzenie standardowych zmian. Gdyby więc wspólnicy chcieli w poważniejszy sposób zreformować łączącą ich umowę spółki jawnej, warto wybrać tradycyjną ścieżkę.   Zmiana umowy spółki z o.o. Zmiana umowy spółki z o.o. możliwa jest tylko po podjęciu przez wspólników stosownej uchwały (wymóg aktu notarialnego). Określa się w niej jakie dokładnie zmiany mają zajść w umowie. Uchwałę tę podejmuje się podczas zgromadzenia wspólników – oczywiście po jego poprawnym zwołaniu oraz przeprowadzeniu. Kodeks spółek handlowych stanowi, że zmiana umowy spółki z o.o. możliwa jest tylko wówczas, gdy za stosowną uchwałą zostanie oddane co najmniej 2/3 głosów. Jeżeli jednak chodzi o istotną zmianę przedmiotu działalności spółki, Kodeks wymaga większości 3/4 głosów „za”. Należy przy tym pamiętać, że w samej umowie wspólnicy mogą określić bardziej restrykcyjne warunki jej zmiany. Wówczas mają one pierwszeństwo przed przepisami Kodeksu spółek handlowych. W przypadku, gdy doszło do zmiany umowy spółki z o.o., jej zarząd jest zobowiązany zgłosić ten fakt do Krajowego Rejestru Sądowego. Na dopełnienie tej formalności członkowie zarządu mają 7 dni, licząc od dnia powzięcia uchwały przez wspólników. Oczywiście przed dokonaniem wpisu, sąd bada poprawność i legalność przeprowadzenia samej procedury oraz wprowadzonych do umowy zmian. Błędy w tym obszarze mogą doprowadzić do odmowy rejestracji zmian.   Podsumowanie Bez względu na to, o umowę dokładnie jakiej spółki chodzi, procedura jej zmiany jest wymagająca. W jej ramach należy nie tylko przeanalizować, jakie dokładnie zmiany mają zostać wprowadzone do umowy, ale również poprawnie je zredagować oraz dopełnić wszelkich formalności związanych z procedurą zmiany. Dlatego w takich sprawach warto skorzystać z pomocy doświadczonych prawników. W naszej Kancelarii od wielu lat z powodzeniem świadczymy usługi prawne przy zmianach umów spółek – zarówno kapitałowych, jak i osobowych. Nasze wsparcie zawsze jest ściśle dostosowane do zgłaszanych potrzeb klientów, tak aby poprawnie przeprowadzone zmiany przysłużyły się do dalszego rozwoju spółki i prowadzonej w jej ramach działalności gospodarczej. [...]
9 września 2022BlogPrzepisy zasadniczo dają szczególną ochronę kobietom w ciąży zatrudnionym na podstawie umowy o pracę. Przyjrzyjmy się nieco bliżej sytuacji pracownicy w ciąży zatrudnionej na podstawie umowy o pracę na czas określony. Artykuł 177 Kodeksu pracy wskazuje wprost, że umowa o pracę zawarta na czas określony przekraczający jeden miesiąc, która uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży, ulega przedłużeniu z mocy prawa do dnia porodu. Jeżeli w wyniku przedłużenia umowy do dnia porodu zostanie przekroczony limit 33 miesięcy, to nie przekształca się ona w umowę na czas nieokreślony. Natomiast umowa na czas określony zawarta w celu zastępstwa pracownika nie ulegnie przedłużeniu do dnia porodu.  Będzie to miało miejsce nawet gdyby jej rozwiązanie przypadło na przykład na 8 (ósmy) miesiąc ciąży pracownicy. Jako pracodawca zastanawiasz się pewnie jakie formalności Cię czekają w związku z przedłużeniem umowy. Otóż nie jest do tego konieczne jakiekolwiek działanie z Twojej strony. Do przedłużenia dochodzi bowiem automatycznie. Pamiętaj, że okres umowy przedłużonej jest kontynuowaniem zatrudnienia w oparciu o umowę na czas określony zawartą wcześniej. W takiej sytuacji zmianie z mocy prawa ulega jedynie termin zakończenia umowy. Pomimo braku obowiązku dodatkowych działań dobrą praktyką spotykaną u niektórych pracodawców jest wręczenie pracownicy informacji w formie pisemnej. Takie pismo w swojej treści zwierałoby informację o przedłużeniu umowy na czas określony do dnia porodu. Brak przeszkód, żeby egzemplarz takiego pisma przechowywać w dokumentacji pracowniczej w części B. Jako, że jest to element nieobligatoryjny i mający charakter czysto informacyjny brak podstaw do podpisu takiego dokumentu przez pracownicę. Podstawa prawna: Artykuł 25 ze zn. 1 Kodeksu pracy Artykuł 177 Kodeksu pracy [...]
10 czerwca 2022BlogW dniu 06 czerwca 2022 r. ukazał się na stronie Rządowego Centrum Legislacji  projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy i kilku innych ustaw. Ilość proponowanych zmian kodeksowych jest bardzo duża i wynika głównie z obowiązku wdrożenia dyrektywy tzw. work life-balance. oraz dyrektywy w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy w Unii Europejskiej (nr 2019/1152). Planowany termin wejścia w życie  ustawy był na sierpień 2022 r. Do chwili obecnej ustawa nie została uchwalona. Należy mieć na uwadze, że po konsultacjach i pracach parlamentarnych jej zapisy mogą jeszcze nieznacznie ulec zmianie. Poniżej przegląd proponowanych zmian w zakresie dodatkowych dni wolnych oraz umowy na okres próbny i czas określony. Zwolnienie z pracy z uwagi na siłę wyższą w wymiarze 2 dni. Pracownik uzyska prawo do zwolnienia od pracy w wymiarze 2 dni albo 16 godzin w roku kalendarzowym.  Powodem będzie działanie siły wyższej, w pilnych sprawach rodzinnych spowodowanych chorobą lub wypadkiem, jeżeli niezbędna jest natychmiastowa obecność pracownika. Pracownik za taką nieobecność zachowa prawo do wynagrodzenia w wysokości 50% wynagrodzenia. Urlop opiekuńczy w wymiarze 5 dni. Wspomniany wymiar będzie przysługiwał w roku kalendarzowym w celu zapewnienia osobistej opieki lub wsparcia osobie będącej członkiem rodziny.  Bądź zamieszkującej w tym samym gospodarstwie domowym, która wymaga znacznej opieki lub znacznego wsparcia z poważnych względów medycznych. Możliwość wydłużenia umowy na okres próbny o maksymalnie 1 miesiąc. W projektowanych zmianach przewidziano m.in.  możliwość jednokrotnego wydłużenia okresów ich trwania o maksymalnie 1 miesiąc w przypadkach uzasadnionych rodzajem wykonywanej pracy. Wypowiedzenie umowy na czas określony – obowiązek wskazania przyczyny. Pracodawca będzie zobowiązany wskazać przyczynę w oświadczeniu o wypowiedzeniu takiej umowy skierowanym do pracownika. Powyżej wskazane propozycje zmian to tylko ich niewielka część. Więcej informacji znajdziesz tutaj. Aktualizacja: 19 sierpnia 2022 r. [...]
31 lipca 2023BlogOstatnie lata na rynku nieruchomości w Polsce to wzrosty nie tylko cen mieszkań, domów i działek. To także coraz częściej podwyżka czynszu najmu. Temat ten budzi wiele kontrowersji. Wynajmujący tłumaczą takie działanie zjawiskiem inflacji i wysokich rat kredytów, natomiast lokatorzy szukają sposobów na to, by nie płacić więcej za wynajem. Tłumaczymy, czy właściciel może podnieść czynsz przed końcem umowy, a jeśli tak to na jakich warunkach. Dowiesz się również, jakie prawa przysługują najemcy oraz czym jest wypowiedzenie wysokości czynszu. Umowa a podniesienie czynszu najmu Zgodnie z Kodeksem cywilnym, jeżeli umowa najmu została zawarta na czas określony, to wynajmujący może zaproponować najemcy dowolne warunki przedłużenia umowy, w tym również podniesienie czynszu najmu. Jednak jest to proces, który wymaga porozumienia obu stron. Najemca ma prawo zaakceptować lub odrzucić proponowane warunki, w tym podwyżkę czynszu najmu. Jeśli ich nie zaakceptuje, umowa najmu rozwiązuje się z upływem ustalonego okresu. Czy właściciel może podnieść czynsz w trakcie trwania umowy? Wspomniana umowa to podstawowy dokument regulujący relacje między najemcą a wynajmującym. Powinna ona precyzyjnie określać wszelkie warunki, w tym również opisywać takie kwestie, jak ewentualna podwyżka czynszu najmu. W Polsce zgodnie z przepisami prawa wynajmujący ma prawo podnieść opłaty za mieszkanie, jednak istnieją w tym aspekcie pewne ograniczenia. Nie zawsze wypowiedzenie czynszu najmu będzie możliwe. Zasady regulujące wypowiedzenie czynszu najmu W Polsce prawa każdego najemcy są chronione m.in. przez ustawę o ochronie praw lokatorów. Zgodnie z nią, wynajmujący może zdecydować się na wypowiedzenie czynszu najmu jedynie w określonych sytuacjach. Przede wszystkim, należy zaznaczyć, że podwyżka czynszu najmu lub innych opłat zależnych od właściciela danej nieruchomości, nie może zostać przeprowadzona częściej niż raz na sześć miesięcy. Ponadto, termin, w którym wypowiedzenie wysokości czynszu nabierze mocy prawnej, powinien wynosić co najmniej trzy miesiące – dopiero po tym okresie wzrosną opłaty. Oba te warunki mają na celu zapewnienie najemcy czasu na przygotowanie się do ewentualnej podwyżki czynszu najmu oraz ograniczenie częstotliwości zmian w wysokości opłat. Co istotne, wynajmujący ma obowiązek dostarczyć wypowiedzenie czynszu najmu w formie pisemnej, pod rygorem nieważności takiego zawiadomienia. Nie może być to wiadomość e-mail, SMS, czy ustna rozmowa. Dopilnowanie tej formalności jest ważne, aby zapewnić możliwość udokumentowania procesu podniesienia czynszu najmu. Odpowiedź najemcy na podniesienie czynszu najmu Po otrzymaniu wypowiedzenia wysokości czynszu najemca ma dwa miesiące na podjęcie decyzji. W tym czasie do wyboru są trzy rozwiązania: zaakceptowanie wypowiedzenia czynszu najmu i nowej kwoty czynszu, zakwestionowanie tego, czy właściciel może podnieść czynsz w danej sytuacji przed sądem w specjalnym trybie, odrzucenie podwyżki czynszu najmu, co skutkuje zerwaniem umowy z zachowaniem okresu, wynoszącego minimum trzy miesiące, naliczanego od daty wypowiedzenia czynszu najmu. Co ważne, w przypadku sporu na temat tego, czy właściciel może podnieść czynsz, nowa stawka czynszu nie może zostać wprowadzona, dopóki sąd nie wyda wyroku korzystnego dla właściciela danej nieruchomości – to forma ochrony lokatorów, zapewniona przez obowiązującą ustawę. Ponadto, jeśli po wypowiedzeniu wysokości czynszu, nowa kwota czynszu przekracza limit 3% wartości odtworzeniowej lokalu w skali rocznej lub jest wyższa niż wspomniane 3%, wynajmujący powinien uzasadnić podniesienie czynszu najmu. Tutaj trzeba jednak pamiętać, że podwyżka, która nie przekracza procentowo inflacji z poprzedniego roku, nie wymaga dodatkowego uzasadnienia. Najem okazjonalny a podwyżka czynszu najmu Na koniec warto wspomnieć o coraz popularniejszej w Polsce formie wynajmu nieruchomości – najmie okazjonalnym. Czy właściciel może podnieść czynsz w takim przypadku podczas trwania umowy? Wszystko zależy od zapisów dokumentu. W praktyce zarówno wynajmujący, jak i najemca mają swobodę w ustalaniu warunków dotyczących podniesienia czynszu najmu. Kwestia wypowiedzenia wysokości opłat powinna być dokładnie uregulowana w podpisanej przez obie strony umowie. Wynajmujący musi określić częstotliwość i wysokość ewentualnego podniesienia czynszu najmu, a najemca, w przypadku akceptacji takiego umownego zapisu, i późniejszego skorzystania z tego uprawnienia przez wynajmującego, musi zgodzić się na te warunki. Jeśli wspomniane zasady nie zostaną w ten sposób ustalone, właściciel nie będzie mógł zdecydować się na wypowiedzenie czynszu najmu przez cały okres trwania umowy. Dlatego warto skorzystać z pomocy prawnika przy sporządzaniu takiego dokumentu, który zadba o to, by jego treść była kompletna i precyzyjna. [...]
8 marca 2022BlogPoczątek 2022 roku przejdzie do historii m.in. jako czas ogromnego zamieszania związanego z wejściem w życie Polskiego Ładu. Właściwie każdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą – także w formie spółki – mierzy się z poważnymi trudnościami wynikającymi ze zmian przepisów, zwłaszcza podatkowych. Dotykają one także członków zarządów spółek, którym zmieniono chociażby zasady naliczania wynagrodzenia. Dlatego obsługa prawna spółek w 2022 roku z pewnością w dużej mierze upłynie pod znakiem zmagania się z niejasnymi, a niejednokrotnie nawet sprzecznymi regulacjami Polskiego Ładu. Jednak z pewnością nie są to jedyne zagadnienia prawne, z którymi będą się mierzyć wszyscy prowadzący biznes w ramach spółek – osobowych bądź kapitałowych.   Przedsiębiorca nie ucieknie od prawa W istocie prowadząc działalność gospodarczą – w jakiejkolwiek formie prawnej – nie da się uciec od uwarunkowań prawnych. Bez zapewnienia legalności podejmowanych działań są one po prostu skazane na porażkę. Dlatego obsługa prawna spółek jest sprawą, o którą musi zadbać każdy przedsiębiorca wybierający właśnie ten model działalności biznesowej. Skala tych trudności wzrasta wprost proporcjonalnie do zakresu i rozmiarów działalności spółki, a bez ryzyka błędu można uznać, że największe rozmiary osiąga w przypadku spółek publicznych. Już sam fakt wejścia i funkcjonowania na giełdzie papierów wartościowych stanowi przedsięwzięcie niezwykle skomplikowane pod kątem prawnym. Bez względu jednak na okoliczności, każda spółka spotyka się z całą gamą różnego rodzaju problemów prawnych. Od publicznego prawa gospodarczego, określającego zasady podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej – w tym np. rejestracji spółki – poprzez kwestie wynikające z Kodeksu spółek handlowych, będącego podstawowym aktem regulującym ich funkcjonowanie, aż po zagadnienia prawa cywilnego – zwłaszcza w zakresie nawiązywania relacji handlowych z kontrahentami. Poza tym nieodzownym elementem przy zatrudnianiu pracowników są regulacje prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, a kontakty z organami państwowymi i samorządowymi normują przepisy prawa administracyjnego. Na czym więc polega doradztwo prawne dla firm?   Doradztwo prawne dla firm – w co warto zainwestować? Obsługa prawna firm jest skuteczna wtedy, gdy polega na oferowaniu przedsiębiorcom – w tym działającym jako spółki prywatne lub publiczne – kompleksowych usług, w pełni odpowiadających im potrzebom. W końcu doradztwo prawne dla firm wymaga – jak zauważyliśmy powyżej – rozwiązywania zróżnicowanych problemów, regulowanych w gałęziach prawa często o odmiennym charakterze. Biorąc pod uwagę fakt, że przepisy zmieniają się niezwykle często, a do ich prawidłowego zrozumienia konieczna jest znajomość doktryny i orzecznictwa, obsługa prawna spółek wymaga wiedzy, doświadczenia oraz odpowiedniego zespołu prawników. Poza tym dobra znajomość regulacji prawnych dotyczących spółek – także tych, które dopiero mają wejść w życie – pozwala także zawczasu przeciwdziałać ich negatywnym skutkom. Niekiedy wystarczające jest drobne przeorganizowanie funkcjonowania spółki, nierzadko jednak konieczna jest chociażby zmiana jej formy w drodze przekształcenia. Zawsze doradztwo prawne dla firm powinno polegać także na bieżącym analizowaniu obowiązującego prawa i jego zmian oraz ich wpływie na działalność spółki. Wówczas zawczasu można podjąć działania mające na celu optymalizację prowadzonej działalności.   Zajmij się biznesem, formalności pozostaw nam W naszej Kancelarii zawsze staramy się jak najlepiej odpowiadać na potrzeby każdej spółki, oferując kompleksową obsługę prawną i doradztwo prawne przez grono świetnie wykształconych – i stale podnoszących swojego kwalifikacje – prawników, z wieloletnim doświadczeniem w doradztwie prawnym dla firm. Dzięki temu jesteśmy w stanie szybko i skutecznie odpowiadać na pojawiające się pytania naszych klientów czy podejmować działania mające na celu zażeganie pojawiających się trudności. W razie potrzeby gwarantujemy kompleksowe opracowanie strategii postępowania oraz reprezentację na wszystkich etapach procedur cywilnych, administracyjnych i sądowych. Portfolio zadowolonych klientów jest naszą najlepszą rekomendacją, a zapewnienie optymalnych warunków do prowadzenia biznesu naszym priorytetem. Dzięki kompleksowej obsłudze prawnej działający w formie spółki mają możliwość w pełni skupić się na tym co najważniejsze – a więc na rozwoju działalności gospodarczej – bez zamartwiania się jej prawnymi aspektami. Zawsze warto powierzyć je specjalistom, pamiętając, że zaniedbanie kwestii prawnych może pociągnąć za sobą bardzo poważne konsekwencje. [...]
30 czerwca 2023BlogW tym roku została przyjęta przez Parlament Europejski dyrektywa o transparentności wynagrodzeń. Dokładniej dyrektywa dotyczy wzmocnienia stosowania zasady równości wynagrodzeń dla kobiet i mężczyzn. Cel główny dyrektywy to zmniejszenie luki płacowej między kobietami i mężczyznami za pośrednictwem mechanizmów przejrzystości wynagrodzeń oraz mechanizmów egzekwowania. Projekt dyrektywy skupia się na następujących obszarach: Zobowiązanie pracodawców do podjęcia działań niezbędnych do zagwarantowania równego wynagradzania kobiet i mężczyzn za taką samą pracę lub pracę o takiej samej wartości. Osoby ubiegające się o zatrudnienie będą miały prawo do otrzymania od przyszłego pracodawcy informacji o początkowym poziomie wynagrodzenia lub o przedziale wynagrodzenia przewidzianego w odniesieniu do danego stanowiska. Pracodawca przekaże takie informacje w publikowanym ogłoszeniu rekrutacyjnym lub w inny sposób przed rozmową kwalifikacyjną. Pracownicy zyskają prawo do otrzymywania informacji dotyczących ich indywidualnego poziomu wynagrodzenia. Także w zakresie średniego poziomu wynagrodzenia. Takie informacje pracodawcy muszą przygotować w podziale na płeć, w odniesieniu do kategorii pracowników wykonujących taką samą pracę (lub pracę o takiej samej wartości). Dyrektywa ma wprowadzić także zakaz umieszczania klauzul poufności wynagrodzenia w umowach o pracę. Pracodawcy powinni zapewnić swoim pracownikom łatwy dostęp do opisu kryteriów stosowanych do określania poziomów wynagrodzenia i rozwoju kariery zawodowej. WAŻNE: W kwestii wynagrodzeń ciężar dowodu przejdzie z pracownika na pracodawcę. Jeżeli pracownik skieruje sprawę do sądu, to właśnie pracodawca będzie musiał udowodnić, że nie doszło do dyskryminacji płacowej. Każdy pracownik, który poniósł szkodę w wyniku naruszenia praw/obowiązków związanych z zasadą równości wynagrodzeń uzyska prawo do wniesienia roszczenia. Za szkodę będzie mógł ubiegać się o pełne odszkodowanie lub zadośćuczynienie – zgodnie z regulacjami państwa członkowskiego. Dyrektywa ma zostać jeszcze przyjęta przez Radę UE. Wejdzie w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Polska i pozostałe kraje członkowskie UE będą miały najprawdopodobniej 2 lata na jej odpowiednie zaimplementowanie.   [...]
30 września 2022BlogKwestie obliczania podatku są bardzo istotnym zagadnieniem dla każdego pracownika. Warto także znać wykaz zwolnień i ulg z jakich jako pracownik możesz skorzystać. Najczęściej wystarczy złożyć odpowiednie oświadczenie do pracodawcy. Poniżej znajduje się wykaz oświadczeń: Oświadczenie PIT – 2 na podstawie niniejszego oświadczenia pracodawca uwzględni miesięczną kwotę zmniejszającą podatek (obecnie 300 zł). UWAGA: Od 2023 roku będzie obowiązywał nowy wzór oświadczenia PIT-2. Wspomniany formularz od roku 2023 będziesz mógł składać pracodawcy dowolnym momencie roku. Nowy wzór PIT-2 będzie pozwalał także wskazać inne preferencje zasady liczenia podatku jak na przykład: podwyższone koszty uzyskania przychodu, rezygnację z autorskich kosztów uzyskania przychodu, wspólne rozliczenie z małżonkiem lub jako osoba samotnie wychowująca dziecko, niepobieranie zaliczek w roku podatkowym ze względu na uzyskanie dochodów nieprzekraczających 30 000,00 zł . Będzie istniała także możliwość wycofania złożonego wcześniej oświadczenia lub wniosku przy wykorzystaniu nowego formularza PIT-2. Zwolnienie z podatku z tytułu wychowywania co najmniej 4 dzieci. Tzw. 0% PIT przysługuje rodzicom, których roczne dochody nie przekraczają 171 056, 00 złotych (dla dwójki rodziców). W przypadku osób samotnie wychowujących 4 dzieci  dochody nie przekroczą 85 528,00 zł. Zwolnienie z podatku w związku z przeniesieniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Pamiętaj, że aby skorzystać z ulgi suma przychodów objęta zwolnieniem podatkowym nie może przekroczyć w danym roku 85 528,00 zł. Ponadto wspomniane zwolnienie przysługuje Ci przez 4 kolejne lata. Jeżeli powróciłeś do Polski będziesz mógł skorzystać ze zwolnienia pod warunkiem, że uda Ci się udokumentować rezydencję podatkową w innym państwie przynajmniej przez 3 lata. Zwolnienie z podatku dochodowego PIT dla pracowników z uprawnieniami emerytalnymi. Ze zwolnienia mogą skorzystać kobiety (powyżej 60 roku życia) i mężczyźni (powyżej 65 roku życia). Osoby, które pomimo nabycia uprawnienia nie otrzymują m.in. emerytury lub renty rodzinnej: a) z KRUS, b) z ZUS, c) z mundurowych systemów ubezpieczeń. Ponadto pamiętaj, że suma przychodów objęta zwolnieniem podatkowym nie może przekroczyć w danym roku podatkowym 85 528,00 zł. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o  podatku dochodowym od osób fizycznych. [...]
5 maja 2022BlogObecnie po zmianie przepisów do okresu zasiłkowego wliczamy okresy poprzednich niezdolności do pracy, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności nie przekraczała 60 dni. Jest to duża zmiana w porównaniu z  przepisami obowiązującymi do końca roku 2021. Uprzednio  okres wynosił także 60 dni. Jednak do okresu zasiłkowego wliczane były okresy poprzedniej niezdolności do pracy co ważne spowodowanej tą samą chorobą. Ustawodawca wyeliminował z treści artykułu zapis o tym, że do okresu zasiłkowego zaliczają się okresy niezdolności do pracy spowodowane tą samą chorobą. Czyli nie ma już znaczenia jednostka chorobowa. Obecnie liczy się jedynie to czy między ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy okres nie przekracza 60 dni. Mówimy oczywiście o dniach kalendarzowych. Ważne: Do okresu zasiłkowego nie wlicza się okresów niezdolności do pracy przypadających przed przerwą nie dłuższą niż 60 dni, jeżeli po przerwie niezdolność do pracy wystąpiła m.in.  w trakcie ciąży.  Podstawa prawna:   Art. 9 ust 2  Ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. 1999 Nr 60 poz. 636)   Data: 28 kwietnia 2022 r. [...]
4 stycznia 2023BlogWypadki chodzą po ludziach – jak mawia przysłowie – jednak nie oznacza to, że każdego tego rodzaju zdarzenie jest dziełem przypadku.  Wręcz przeciwnie, bardzo często można precyzyjnie wskazać, kto jest winnym wypadku, a co za tym idzie także wynikających z niego szkód. Za każdą zaś szkodę należy się odszkodowanie od jej sprawcy. Jak je uzyskać? Okazuje się, że nie jest to proste zadanie, ale nigdy nie należy rezygnować z dochodzenia swoich praw. Ich profesjonalna ochrona może przynieść bardzo dobre rezultaty. Odszkodowanie po wypadku samochodowym – jak je uzyskać? Prawnicy zajmujący się tematyką odszkodowawczą najczęściej spotykają się z pytaniami, jak uzyskać odszkodowanie po wypadku samochodowym. W takich sytuacjach należy pamiętać, że obowiązek odszkodowawczy ciąży przede wszystkim na sprawcy szkody. Jednak odszkodowanie po wypadku bardzo często musi pokryć Towarzystwo Ubezpieczeniowe, w którym sprawca ma wykupioną polisę obowiązkowego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej. Dlatego każdy zastanawiający się jak uzyskać odszkodowanie po wypadku samochodowym powinien pamiętać, że kluczową sprawą jest właściwe udokumentowanie przebiegu zdarzenia. Tak, aby kwestia winy nie budziła żadnych wątpliwości. To zaś otwiera problem: czy na miejsce zdarzenia drogowego zawsze należy wzywać policję? Trudno o jednoznaczną odpowiedzieć na to pytanie, gdyż tak naprawdę wszystko zależy od okoliczności konkretnego przypadku. W tym zwłaszcza od tego, jak poważne szkody (w tym obrażenia) zostały wyrządzone oraz czy sprawca kwestionuje swoją winę. Zawsze, gdy w wyniku wypadku doszło do uszczerbku na zdrowiu, należy wezwać stosowne służby. Podobnie, gdy sprawca nie poczuwa się do odpowiedzialności. W innych okolicznościach wystarczającym, aby uzyskać odszkodowanie po wypadku samochodowym, może okazać się spisanie oświadczenia, w którym sprawca szkody bierze na siebie całą odpowiedzialność. Odszkodowanie z ZUS – o czym pamiętać Odszkodowanie – ZUS jest tu dobrym przykładem – niekiedy należy się także od instytucji państwowych. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wypłaca odszkodowania m.in. za wypadki przy pracy. Tego rodzaju odszkodowanie przysługuje osobom objętym ubezpieczeniem wypadkowym w ZUS, które w wyniku wypadku przy pracy lub choroby zawodowej stały się długotrwale lub stale niezdolne do pracy. Wysokość odszkodowania wynosi tu 20% przeciętnego wynagrodzenia za pracę za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Sądowe dochodzenie odszkodowania Dochodzenie odszkodowania składa się z dwóch etapów: polubownego oraz sądowego. Pierwsze z rozwiązań polega na zwróceniu się przez poszkodowanego do zobowiązanego do wypłaty odszkodowania z właściwym wnioskiem. Jeżeli zobowiązany go uwzględni, spełniając roszczenia poszkodowanego, sprawa kończy się. W przypadku zaś, gdy na tym etapie stronom nie uda się dojść do porozumienia, konieczne jest wkroczenie na drogę postępowania sądowego prowadzonego w myśl przepisów Kodeksu postępowania cywilnego. [...]
7 marca 2023BlogPrawo reguluje dziś wiele aspektów związanych z nieruchomościami. Od kupna i sprzedaży, po ustanawianie hipotek i zastawów, aż po zajmowanie nieruchomości. W gąszczu przepisów oraz procedur łatwo można się pogubić. Dlatego warto skonsultować się z prawnikiem, aby uniknąć nieporozumień i szybko rozwiązać ewentualne problemy, takie jak np. eksmisja. Podpowiadamy, kiedy pomoc eksperta będzie najbardziej przydatna oraz wyjaśniamy, w jakich aspektach prawo własności nieruchomości rodzi najwięcej wątpliwości. Bezumowne zajmowanie nieruchomości a pomoc prawnika – co warto wiedzieć? Na początku trzeba zaznaczyć, że przepisy związane z nieruchomościami są regulowane w Polsce w kilku różnych aktach, do których zaliczamy m.in.: Kodeks cywilny, Ustawę Prawo budowlane, Ustawę o gospodarce nieruchomościami czy Ustawę o własności lokali. Nie każdy prawnik będzie specjalizował się w wymienionej tematyce. Wybierając się więc do kancelarii prawnej, warto sprawdzić, czy ma ona w swojej ofercie usługi związane z prawem własności nieruchomości. Wróćmy jednak do bezumownego zajmowania nieruchomości. To jedna z najbardziej spornych kwestii w tej tematyce. Dotyczy sytuacji, w której ktoś bez odpowiedniego tytułu prawnego lub zgody właściciela korzysta z jego mieszkania, działki, domu, czy nawet miejsca parkingowego. Czasami osoba łamiąca w ten sposób prawo jest nieświadoma swojego postępowania, ale zazwyczaj takie sprawy dotyczą celowego działania i wiążą się ze skomplikowanym postępowaniem. Bezprawne zajmowanie nieruchomości może mieć kilka negatywnych skutków dla osoby łamiącej prawo – przede wszystkim właściciel powinien żądać zaniechania naruszeń i przywrócenia danego miejsca do odpowiedniego stanu. Może również walczyć o wypłacenie wynagrodzenia z tytułu bezumownego korzystania z nieruchomości oraz odszkodowania. Niewiele takich spraw kończy się polubownie. Często potrzebne jest postępowania sądowe, a także eksmisja. Dlatego warto przed podjęciem jakichkolwiek kroków skonsultować się z prawnikiem. Eksmisja i inne aspekty prawa nieruchomości – kiedy zgłosić się do kancelarii? Przywrócenie posiadania nieruchomości to kolejne ze skomplikowanych zagadnień prawa. Najczęściej dotyczy sytuacji, w której lokatorzy (np. niepłacący najemcy) nie chcą opuścić mieszkania lub domu, który należy do innej osoby. Wtedy najczęściej konieczna jest eksmisja. Doświadczony prawnik odpowie na najważniejsze pytania, związane z tego typu działaniem oraz wskaże, co należy zrobić, by uzyskać wyrok eksmisji i odzyskać nieruchomość. Kancelaria może również pomóc w innych aspektach, obejmujących prawo własności nieruchomości. Porady prawnika warto zasięgnąć m.in. w przypadku badania stanu prawnego mieszkania przed jego zakupem. Ponadto, wsparcie specjalisty będzie przydatne w takich kwestiach, jak: zasiedzenie, zniesienie współwłasności, spór dotyczący granic nieruchomości, zmiana sposobu użytkowania, czy też uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Tematyka ta jest bardzo szeroka, dlatego warto wybierać prawników, którzy mają w swojej specjalizacji nieruchomości i mogą w tym obszarze wykazać się wiedzą i doświadczeniem. [...]
19 sierpnia 2022BlogJeżeli zakończyłeś zatrudnienie na podstawie umowy o pracę i nie podjąłeś kolejnego zatrudnienia. Nie posiadasz także statusu osoby bezrobotnej. Zastanawiasz się pewnie jak długo możesz korzystać jeszcze ze świadczeń z opieki zdrowotnej. Otóż osoba podlegająca obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego po zgłoszeniu do tego ubezpieczenia uzyskuje prawo do świadczeń opieki zdrowotnej. Po zakończeniu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę prawo do świadczeń z opieki zdrowotnej ustaje po upływie 30 dni. Termin ten liczy się od dnia wygaśnięcia obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego. Będąc uprawnionym do świadczeń opieki zdrowotnej możesz korzystać między innymi z badań i porad lekarskich,  leczenia ambulatoryjnego i szpitalnego. Świadczenia mogą być udzielane przez placówki publiczne, niepubliczne, przez osoby wykonujące zawód medyczny. Jak również przez grupową praktykę lekarską lub grupową praktykę pielęgniarek i położnych. Gdy wspomniane wyżej jednostki i osoby zawarły umowę na udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w danym zakresie z Narodowym Funduszem Zdrowia.   Pamiętaj: Jeszcze przez 30 dni  od dnia zakończenia umowy o pracę posiadasz prawo do darmowego korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej. Podstawa prawna: art. 67 Ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych z dnia 27 sierpnia 2004 roku (Dz.U. 2021.0.1285)   [...]
5 maja 2022BlogPracownik w czasie urlopu wychowawczego ma prawo podjąć pracę zarobkową u dotychczasowego lub innego pracodawcy albo inną działalność, a także naukę lub szkolenie. Jeżeli oczywiście nie wyłącza to możliwości sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem. W związku z powyższym zatrudnienie na podstawie umowy cywilnoprawnej jest dopuszczalne w trakcie urlopu wychowawczego. W praktyce jeżeli umowa cywilnoprawna na urlopie wychowawczym przewiduje wykonywanie czynności przez kilka czy kilkanaście godzin tygodniowo.  Będziesz wtedy w stanie zorganizować łączenie urlopu wychowawczego z dodatkową pracą, a zlecenie nie powinno utrudniać sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem. Zgodnie z art. 9 ust. 6 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych osoby przebywające na urlopie wychowawczym podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym pokrywanym z budżetu Państwa. Warunkiem jest brak posiadania innego tytułu do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych. Umowa cywilnoprawna na urlopie wychowawczym jest oddzielnym tytułem do ubezpieczeń. Zatem pracownik będzie podlegał obowiązkowi ubezpieczeń w związku z umową cywilnoprawną a nie obowiązkowym ubezpieczeniom pokrywanym ze środków budżetu Państwa. Obowiązek podjęcia dodatkowej pracy podczas urlopu wychowawczego należy zgłosić do swojego pracodawcy niezwłocznie.   Podstawa prawna: art. 186 ze zn. 2 § 1 ustawy Kodeks Pracy art. 9 ust. 6 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych   Data: 27 kwietnia 2022 r. [...]
5 lipca 2023BlogJednym z częstych instrumentów stosowanych przez przedsiębiorstwa w celu ochrony swoich interesów jest umowa o zakazie konkurencji zawarta z pracownikiem. Wprowadzenie takiego rozwiązania pozwala pracodawcy na zabezpieczenie swojej wiedzy, tajemnic handlowych oraz utrzymanie konkurencyjnej przewagi na rynku. Poznaj kluczowe aspekty, które należy wziąć pod uwagę podczas negocjowania i zawierania umowy lojalnościowej i dowiedz się, jaka odpowiedzialność ciąży w tym zakresie na firmie oraz zatrudnionym. Zakaz konkurencji – podstawowe informacje Podestowym celem zakazywania prowadzenia działalności konkurencyjnej w stosunku do tej wykonywanej przez pracodawcę, jest jego ochrona jako podmiotu gospodarczego. Warto zwrócić uwagę na fakt, że prawo dopuszcza stosowanie zakazu współpracy z konkurencją zarówno w czasie trwania, jak i po ustaniu stosunku pracy. Kwestie dotyczące tego rodzaju klauzuli zostały uregulowane w k.p. w artykule 101, wskazującym m.in. na odrębny charakter porozumienia. Owa odrębność dotyczy jednak treści, a nie formy, w związku z czym przełożony może zarówno sporządzić osobny dokument, jak i umieścić zakaz konkurencji w umowie o pracę. Zakaz konkurencji w ramach trwania stosunku pracy Popularną praktyką jest zakaz wykonywania konkurencyjnych działań przez pracownika w trakcie jego zatrudnienia w firmie. Oznacza to, że do czasu ustania stosunku pracy, nie może on świadczyć jakichkolwiek usług na rzecz innych podmiotów, jeśli jego obowiązki choć w części pokrywają się z tymi wykonywanymi w „głównej” firmie. Nie ma przy tym znaczenia, czy usługi te wykonywałby on na umowę czy w ramach założonego przez siebie przedsiębiorstwa. W każdym z tych przypadków prowadzenie tożsamej działalności (nawet nieodpłatnie) może zostać zakwalifikowane jako działanie na szkodę pracodawcy. Zakaz konkurencji po rozwiązaniu umowy o pracę Co istotne, umowa lojalnościowa z pracownikiem może również wykraczać czasowo poza ramy stosunku pracy. Aby jednak takie porozumienie miało moc prawną, musi zostać podpisane przed jego ustaniem. Później pracodawca z byłym już podwładnym może spisać jedynie cywilnoprawne porozumienie, w którym strony zobowiążą się do przestrzegania zawartych w nim postanowień. Warto pamiętać, że były pracobiorca nie ma obowiązku zgodzić się na takie rozwiązanie, dlatego chcąc kontynuować zakaz konkurencji po ustaniu stosunku pracy, warto wprowadzić zapisy lojalnościowe z odpowiednim wyprzedzeniem. Należy również zwrócić uwagę na fakt, iż klauzulę zabraniającą byłemu podwładnemu świadczenia usług na rzecz konkurencyjnego podmiotu można wprowadzić wyłącznie w sytuacji, gdy odchodząca z firmy osoba jest w posiadaniu szczególnie istotnych danych, których wyjawienie mogłoby narażać byłego już pracodawcę na szkody. Dotyczy to m.in. informacji z zakresu know-how czy tajemnicy handlowej. Jeśli zwalniana osoba nie miała dostępu do takiej wiedzy, rozszerzanie zakazu konkurencji na czas po ustaniu zatrudnienia uznaje się za bezzasadne. Odszkodowanie za zakaz pracy dla konkurencji Jeśli strony zdecydują się na wprowadzenie do umowy lojalnościowej zapisów zobowiązujących byłego pracownika do niewykonywania pracy na rzecz konkurencji również po zwolnieniu, były szef zobowiązany jest wypłacać mu odszkodowanie. Ekwiwalent nie może być niższy niż 25% wynagrodzenia, które osoba otrzymywała z chwilą zatrudnienia jej w przedsiębiorstwie. Co więcej, trzeba go płacić nawet w sytuacji, gdy pracuje i pobiera ona wynagrodzenie w innym miejscu. Jeśli pracodawca nie będzie wywiązywał się z tego obowiązku, zakaz konkurencji z mocy prawa staje się nieważny. Złamanie zakazu konkurencji a odpowiedzialność pracownika Należy pamiętać, że umowa lojalnościowa z pracownikiem wiąże obie strony – za niedotrzymanie jej postanowień i podejmowanie działań wbrew przełożonemu grożą określone konsekwencje. Jeśli działania te mają charakter nieumyślny, szef może zażądać odszkodowania w maksymalnej wysokości 3 miesięcznych pensji. Celowe łamanie klauzuli o zakazie konkurencji powoduje, że podwładny ponosi pełną odpowiedzialność odszkodowawczą. [...]
16 grudnia 2022BlogZe spadkiem mogą się wiązać spore problemy. Wśród najczęściej spotykanych wymienia się konieczność uregulowania długów, których nie spłacił spadkodawca za swojego życia. Niekiedy powołani do spadku – chociażby z przyczyn osobistych czy czysto emocjonalnych – po prostu nie chcą dziedziczyć. Jednym sposobem na uchylenie się od tego prawa jest złożenie oświadczenia o odrzuceniu spadku. Jak tego dokonać? Spadek z długami – jak postąpić? Odrzucenie spadku jest decyzją, którą osoba powołana do spadku podejmuje najczęściej wówczas, gdy w skład spadku wchodzą długi – zwłaszcza wtedy, gdy ich wartość przekracza to, ile wart jest sam majątek, który ma podlegać dziedziczeniu. Oczywiście w takich wypadkach warto rozważyć także przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza. Rozwiązanie to polega na tym, że przyjmujący spadek odpowiada za długi zmarłego tylko do wartości odziedziczonego po nim majątku. Tu jednak trzeba liczyć się z tym, że nawet cały majątek wchodzący w skład masy spadkowej może zostać zlicytowany. Wszystko zależy od wartości majątku oraz wysokości zadłużenia. Przeliczenie długów spadkowych Z tego względu zrzeczenie się spadku z powodu zadłużenia, jakie ciążyło na zmarłym, warto poprzedzić odpowiednimi obliczeniami. Pozwolą one oszacować, z jakim dokładnie zadłużeniem mamy do czynienia, ile warta jest część majątku przypadająca danemu spadkobiercy, a tym samym czy przyjęcie spadku się opłaca. Jednocześnie należy pamiętać o tym, że odrzucenie spadku jest swobodną decyzją powołanego do spadku. W żaden sposób nie musi się on z niej tłumaczyć bądź ją uzasadniać. Tu powstaje pytanie: jak zrzec się spadku? Jak zrzec się spadku? Oświadczenie o odrzuceniu spadku może zostać złożone na dwa sposoby: przed notariuszem lub przed sądem. Wybór ścieżki postępowania zależy od samego zainteresowanego, a więc powołanego do spadku. W praktyce najczęściej oświadczenia te składa się w ramach postępowania, którego celem jest poświadczenie dziedziczenia bądź stwierdzenie nabycia spadku. Cel tych procedur jest wspólny: ustalenie kto i w jakiej części dziedziczy spadek. Natomiast różnica pomiędzy nimi sprowadza się do organu, przed którym załatwia się formalności. Akt poświadczenia dziedziczenia sporządza notariusz, natomiast postanowienie stwierdzające nabycie spadku wydaje sąd po przeprowadzeniu postępowania nieprocesowego. Zrzeczenie się spadku zawsze następuje na mocy wyraźnie oświadczonej woli podmiotu powołanego do spadku (czy to na podstawie ustawy, czy też testamentu). Nigdy nie można domniemywać tego, że potencjalny spadkobierca chce odrzucić spadek. Poza tym oświadczenie to składa się raz i nie podlega ono zmianie. Nie można więc skutecznie zmienić decyzji o zrzeczeniu się spadku. Poza tym na złożenie omawianego tu oświadczenia powołany do spadku ma sześć miesięcy, licząc od dnia, w którym dowiedział się o tytule swojego powołania. Może być to np. dzień, w którym dotarła do niego wiadomość o śmierci spadkodawcy bądź o odrzuceniu spadku przez bliższych krewnych. [...]
1 lipca 2023Blog / Kredyty frankoweKredyty hipoteczne charakteryzują się możliwością zaciągnięcia ich na długi okres czasu, najczęściej 20-30 lat. W tak długim terminie spłaty mogą wystąpić różne sytuacje życiowe – m. in. rozwód z małżonkiem współkredytobiorcą.   Co dzieje się z umową kredytową w przypadku rozwodu? W większości przypadków nie zajdą żadne zmiany w samej umowie kredytowej. Umowa kredytu jest stosunkiem prawnym trwalszym niż małżeństwo – jego modyfikacja wymaga zgody obydwu kredytobiorców oraz banku i to bank może w tej sytuacji sprawiać kłopoty. Po ustaniu małżeństwa byli małżonkowie – bez zmian – odpowiadają za dług wynikający z zawartej umowy solidarnie. Bank może zatem pozwać zarówno ich obydwoje, jak i jednego z nich. Jednym ze sposób na „pozbycie się” kredytu zaciągniętego z byłym małżonkiem jest spłacenie go w całości. Często jednak okazuje się to trudne lub niemożliwe, dlatego byli małżonkowie decydują się na sprzedaż nieruchomości i dokonanie przedterminowej całkowitej spłaty kredytu ze środków uzyskanych ze sprzedaży. Jeżeli jednak jeden z nich jest zdeterminowany, aby nieruchomość i kredyt utrzymać, najczęściej korzysta z pomocy rodziców lub innych bliskich, którzy przejmują dług byłego małżonka, tym samym wstępując w stosunek prawny wynikający z umowy kredytowej. Zastąpienie jednego z kredytobiorców jednym, czy dwoma innymi kredytobiorcami, może pozwolić na dalszą spłatę kredytu, jeżeli bank oceni negatywnie zdolność kredytową małżonka, którego wolą jest utrzymanie kredytu. I co dalej? Kto powinien wystąpić z roszczeniem do sądu? Jeżeli doszło do przejęcia długu jednego z kredytobiorców przez innego, uprawnionym do wystąpienia na drogę sądową będą osoby, które w chwili wystąpienia z roszczeniem posiadają status kredytobiorcy, a zatem w omawianym przypadku – kredytobiorca i jego rodzice. Zdarzają się jednak przypadki losowe i po stronie kredytobiorcy mogą zajść dalsze zmiany, np. wskutek śmierci jednego z kredytobiorców- rodzice wstępujący w miejsce byłego małżonka często są bowiem w starszym wieku. Co jeżeli jeden z kredytobiorców umrze? Długi podlegają dziedziczeniu – zasada ta nie ulega ograniczeniu w przypadku kredytów frankowych. Zarówno wierzytelność wynikające z umowy kredytu we frankach szwajcarskich, jak i dług z niej wynikający, również dziedziczeniu podlegają. Jeżeli zatem jeden z kredytobiorców zmarł przed wytoczeniem postępowania przeciwko bankowi, kwestie spadku po nim powinny zostać uregulowane przed rozpoczęciem działań przedprocesowych wobec banku, aby nie było wątpliwości również co do równoczesnego terminu wymagalności roszczenia wszystkich kredytobiorców. Rodzic w podeszłym wieku nie chce uczestniczyć w procesie sądowym. Czy można tego uniknąć? Rozwiązaniem sytuacji może być dokonanie przelewu wierzytelności z umowy kredytu frankowego na drugiego kredytobiorcę. Umowa taka nie musi zostać zawarta w szczególnej formie. Warto jednak rozważyć złożenie na niej podpisów notarialnie poświadczonych, aby uniknąć ewentualnych wątpliwości co do tożsamości osób ją zawierających. [...]
2 lutego 2024BlogNagminnym problemem wielu pracodawców stało się przechodzenie pracowników na L4 praktycznie z chwilą otrzymania przez nich od pracodawcy wypowiedzenia umowy o pracę. Co jednak w sytuacji, kiedy pracownik przebywa już na zwolnieniu chorobowym? Czy w takiej sytuacji dopuszczalne jest wypowiedzenie umowy o pracę? Zwolnienie lekarskie ochroną przed wypowiedzeniem – czy zawsze? Zwolnienie lekarskie w znakomitej większości chroni przez wypowiedzeniem umowy o pracę. Wynika to z art. 41 Kodeksu Pracy, który stanowi, że: „Pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.” Nie ulega wątpliwości, że L4 zakwalifikujemy jako usprawiedliwioną nieobecność pracownika. Zwrócić należy jednak uwagę na ostatnią część wskazanego artykułu Kodeksu Pracy: „(…) jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia”. Co to oznacza? O jakim okresie mowa? Długotrwałe L4 nie zawsze korzystne Jak długo więc należy przebywać na zwolnieniu lekarskim, aby pracodawca mógł w pełni zgodnie z prawem wypowiedzieć umowę o pracę? To zależy przede wszystkim od stażu pracy danego pracownika, ale u konkretnego pracodawcy. Co do zasady lepiej chronieni są pracownicy z dłuższym stażem pracy. Pierwsza sytuacja dotyczy pracowników zatrudnionych krócej niż 6 miesięcy u danego pracodawcy. W takiej sytuacji pracownik może stracić pracę już po trzech miesiącach przebywania na zwolnieniu lekarskim. Co więcej, może to nastąpić bez zachowania okresu wypowiedzenia, co oznacza, że w praktyce może to nastąpić w dniu otrzymania przez pracownika dokumentu z wypowiedzeniem umowy o pracę. Nieco lepiej kształtuje się sytuacja pracowników zatrudnionych dłużej niż 6 miesięcy u danego pracodawcy. W takich przypadkach pracodawca może zwolnić pracownika (bez wypowiedzenia), jeśli jego niezdolność do pracy z powodu choroby trwa dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze trzy miesiące. Lepsza ochrona dla rodziców i chorych zakaźnie Powyższe zasady dotyczące rozwiązania umowy o pracę w okresie trwania niezdolności do pracy nie mają zastosowania dla dwóch grup pracowników: Wobec pracownika nieobecnego w pracy z powodu sprawowania opieki nad dzieckiem – w okresie pobierania z tego tytułu zasiłku, Wobec pracownika nieobecnego w pracy z powodu odosobnienia ze względu na chorobę zakaźną – w okresie pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku. Powrót z L4 chroni przed rozwiązaniem umowy ale nie przed wypowiedzeniem Powrót do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności sprawia, że pracodawca nie będzie mógł rozwiązać umowy o pracę zgodnie z art. 53 Kodeksu pracy (bez wypowiedzenia) nawet jeśli w dość nieodległym czasie pracownik ponownie nie będzie stawiał się do pracy z innych przyczyn (np. urlop wypoczynkowy). Powrót do pracy nie chroni jednak pracownika przed wypowiedzeniem mu umowy w normalnym trybie (zarówno z przyczyn leżących po stronie pracownika jak i przyczyn nieleżących po stronie pracownika). Wypowiedzenie umowy o pracę można wręczyć już pierwszego dnia stawienia się pracownika do pracy po usprawiedliwionej nieobecności w związku z chorobą. Należy jednak pamiętać, aby wypowiedzenie spełniało przesłanki wskazane w Kodeksie pracy i było należycie uzasadnione – w przeciwnym wypadku pracodawca narazi się ma ryzyko roszczeń pracowniczych dotyczących rozwiązania umowy o pracę. Jestem na L4, ale chcę złożyć wypowiedzenie – czy mogę? Przywileje strony pracowniczej w stosunku pracy przejawiają się między innymi większą elastycznością przepisów. Pracownik więc może w każdym momencie pozostawania na zwolnieniu chorobowym złożyć pracodawcy oświadczenie o wypowiedzeniu umowy. Co więcej, swojego stanowiska nie musi w ogóle uzasadniać. W takiej sytuacji bieg terminu wypowiedzenia biegnie zgodnie z treścią łączącej strony umowy o pracę lub Kodeksu pracy (rozpoczyna się w trakcie zwolnienia chorobowego). Zwolnienie chorobowe nie wydłuży okresu wypowiedzenia, a po ustaniu okresu wypowiedzenia świadczenia z FUS (o ile do tej pory wypłacał je jeszcze pracodawca) będzie wypłacał ZUS. [...]
1 czerwca 2023BlogKiedy odchodzi bliska osoba, pogrążeni w żałobie najczęściej nie myślimy o formalnościach związanych z jej majątkiem. Jednak gdy upłyną tygodnie lub miesiące, a emocje opadają, często na pierwszy plan wysuwa się sprawa dziedziczenia po zmarłym. Przyjęcie lub odrzucenie testamentu to decyzje, które mogą wpłynąć na naszą przyszłość finansową, dlatego wymagają dokładnego przemyślenia. Nierzadko dzieleniu majątku po najbliższym towarzyszą trwające wiele miesięcy spory między członkami jego rodziny, które trudno załatwić w polubowny sposób. Dowiedz się, kiedy warto skorzystać z sądowego stwierdzenia nabycia spadku i sprawdź, jak wszcząć sprawę w sądzie. Czym jest stwierdzenie nabycia spadku? Jak wynika z Kodeksu cywilnego, sąd na wniosek osoby mającej w tym interes w terminie nie szybszym niż 6 miesięcy stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Oznacza to, że osoby uprawnione do dziedziczenia ustawowego bądź testamentu stają się formalnymi właścicielami majątku pozostawionego przez zmarłego na mocy orzeczenia wydanego w sprawie. Procedura pozwala więc na prawne uregulowanie i prawomocne przekazanie należnych aktywów upoważnionym do sukcesji. Dokumentem, który potwierdza prawa do majątku po zmarłym, jest postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku. Po rozpoznaniu sprawy i uwzględnieniu wszelkich prawnych aspektów dziedziczenia, sąd podejmuje decyzję w formie postanowienia, potwierdzającego prawa do sukcesji konkretnych osób. Jak sądownie potwierdzić prawo do majątku? Wniosek o stwierdzenie nabycia spadku z testamentu lub mocy ustawy należy złożyć do wydziału cywilnego ostatniego właściwego dla miejsca zamieszkania spadkodawcy sądu rejonowego. Dokument powinien zawierać wszystkie niezbędne zapisy, w tym dane zmarłej osoby, sukcesorów, informacje dotyczące majątku, dokumenty potwierdzające śmierć i wszelkie testamenty lub umowy spadkowe. Na podstawie wniosku i dostarczonych dokumentów, sąd przeprowadzi ocenę, wydając końcowe postanowienie w sprawie, potwierdzając lub odrzucając prawa do dziedziczonego majątku. Warto pamiętać, że sąd nie może wydać stwierdzenia, uznającego nabycie spadku przed upływem 6 miesięcy od dnia jego otwarcia. Jest to termin ustawowy, w którym spadkobiercy mają prawo przyjąć lub odrzucić należne im udziały. Sprawa o nabycie spadku – kiedy warto złożyć wniosek? Podobnie jak poświadczenie dziedziczenia z testamentu, również sądowa sprawa o nabycie spadku pozwala uregulować prawne aspekty sukcesji oraz zabezpieczyć majątek spadkowy. Oprócz tego, że stwierdzenie nabycia spadku po 6 miesiącach od chwili śmierci spadkodawcy zapewnia spadkobiercom prawną pewność i potwierdza ich prawa do dziedziczonych aktywów, stanowi także skuteczny sposób na rozwiązanie ewentualnych konfliktów pomiędzy nimi. Dysponowanie stosownym orzeczeniem pozwala też uniknąć lub ograniczyć roszczenia innych osób do dziedziczonego po zmarłym majątku. Może ono okazać się niezbędne również wtedy, gdy osoba przyjmująca w ustawowym terminie 6 miesięcy spadek, planuje sprzedaż odziedziczonej w testamencie lub z mocy ustawy nieruchomości bądź firmy, uregulowanie długów i zobowiązań po zmarłym, rozwiązanie zawartych umów czy rozliczenie z instytucjami finansowymi. [...]
13 lutego 2023BlogW momencie zawarcia związku małżeńskiego, między mężem i żoną powstaje tzw. ustawowa wspólność majątkowa. Oznacza to, że wszystkie przedmioty nabyte od tego momentu będą własnością obojga małżonków. Istnieje jednak wiele sytuacji, w których dobrym pomysłem może być intercyza, czyli oddzielenie miłości od finansów. Wyjaśniamy na czym polega takie rozwiązanie i jakie są jego najważniejsze zalety. Podpowiadamy również dlaczego intercyza nie powinna być mylona z rozdzielnością majątkową. Co to jest intercyza małżeńska? Jak wspominaliśmy na początku, ślub dwojga ludzi wiele zmienia w ich życiu, również w aspektach formalnych. Warto przyjrzeć się im bliżej, by odpowiednio wcześnie podjąć decyzje, które będą miał wpływ na przyszłość. Intercyza to umowa małżeńska, która pozwala na uregulowanie kwestii majątkowych między małżonkami. Może być sporządzona przed zawarciem związku małżeńskiego lub już po ślubie. Do jej przygotowania wymagana jest wizyta u notariusza i sporządzenie aktu notarialnego. Warto podkreślić, że wiele osób uważa, że opisywane działanie jest wykorzystywane tylko wtedy, gdy konieczna jest rozdzielność majątkowa, a przecież intercyza może mieć również inne zastosowania. Taki dokument sporządza się również w celu rozszerzenia lub ograniczenia wspólności majątkowej oraz wprowadzenia tzw. rozdzielności z wyrównaniem dorobków. Jakie zalety może mieć intercyza? Skorzystanie z intercyzy nie powinno być mylone z brakiem zaufania do małżonka. Takie rozwiązanie często okazuje się przydatne np. w sytuacjach, w których mąż i żona posiadają duży majątek lub występują znaczne różnice w ich poziomie majątkowym lub z uwagi na ryzyko związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez jednego z małżonków. Intercyza małżeńska ma kilka istotnych zalet. Ochrona majątku przed rozdzieleniem Intercyza pozwala na ustalenie, które składniki majątku pozostaną wyłącznie w posiadaniu jednego z małżonków, a które będą wspólne. Dzięki temu małżonkowie mogą mieć pewność, że ich indywidualny majątek pozostanie nienaruszony w przypadku rozwodu lub separacji czy działań wierzycieli drugiego małżonka. Ułatwienie rozwodu Sporządzenie opisywanego dokumentu pozwala na uregulowanie kwestii majątkowych przed zawarciem związku małżeńskiego, co oznacza, że w razie rozwodu nie trzeba będzie dyskutować nad podziałem majątku. Dzięki temu proces rozwodowy może przebiegać szybciej i sprawniej. Będzie również mniej obciążający emocjonalnie dla małżonków i ich rodzin. Zabezpieczenie finansowe Intercyza małżeńska pozwala na uregulowanie kwestii zabezpieczenia finansowego dla męża lub żony np. w przypadku, gdy jedna z osób posiada duży majątek, a druga nie. To także dobre rozwiązanie dla przedsiębiorców, którzy za długi firmy odpowiadają majątkiem osobistym – intercyza może pomóc w zachowaniu stabilności finansowej w razie problemów w biznesie. Rozdzielność majątkowa a intercyza – o czym jeszcze warto pamiętać? Wiele osób ceni sobie fakt, że intercyza to rozwiązanie, które można łatwo dostosować do indywidualnych potrzeb małżonków. Dzięki niej bez problemu ustala się, które składniki majątku będą wspólne, a które pozostaną wyłącznie w posiadaniu żony lub męża. Jednak zanim jeszcze zostanie ustanowiona rozdzielność majątkowa, trzeba dokładnie przeanalizować wszystkie aspekty takiego kroku. W tym celu można skonsultować się z prawnikiem, który wyjaśni wszelkie skomplikowane kwestie. Dzięki temu małżonkowie pozbędą się ewentualnych wątpliwości, a intercyza zostanie sporządzona zgodnie z ich potrzebami. [...]
21 sierpnia 2023BlogOchrona prawna logotypów, marek oraz haseł reklamowych stanowi ważny krok na drodze do właściwego zabezpieczenia interesów przedsiębiorstwa. Jest to proces, który daje wielorakie korzyści, zapewniając prawo do wyłącznego posługiwania się konkretnymi symbolami kojarzonymi z marką. Dowiedz się, jakie znaczenie ma rejestracja znaku towarowego, sprawdź koszty oraz przebieg procedury i zobacz, co zyskujesz, dokonując zastrzeżenia nazwy lub logo firmy lub oznaczeń handlowych w Urzędzie Patentowym RP. Czym jest znak towarowy? Pod pojęciem znaków towarowych należy rozumieć wszelkie unikatowe symbole, służące do odróżniania towarów i usług danej firmy od produktów konkurencji. Mogą to być m.in.: logo, nazwa, hasło lub slogan reklamowy, kombinacja kolorów, a nawet dźwięk lub zapach, który identyfikuje markę na rynku. Zgłoszenie znaku towarowego nie stanowi dużego kosztu, zapewniając jednocześnie ochronę prawną przed jego nieuprawnionym wykorzystywaniem. Jakie korzyści daje zgłoszenie znaku towarowego? W Polsce instytucją uprawnioną do nadawania ochrony prawnej symbolom handlowym jest Urząd Patentowy RP, zajmujący się także m.in. zastrzeganiem nazw firm. Zgłoszenie wyłącznych praw do logotypu, hasła czy nazwy produktu niesie za sobą wiele korzyści dla przedsiębiorstwa w obszarach takich jak: ochrona prawna – zarejestrowany znak towarowy zabezpiecza markę przed nielegalnym używaniem jej przez konkurencję, budowanie marki – symbolika handlowa jest nieocenionym narzędziem w budowaniu rozpoznawalności przedsiębiorstw i oferowanych przez nie towarów i usług, zwiększanie wartości przedsiębiorstwa – rejestracja znaku towarowego to nie tylko koszt, ale również potencjalne źródło dochodu przedsiębiorstwa, które może zarabiać na sprzedaży lub udzielaniu licencji, zapobieganie sporom – zgłoszenie nazwy firmy lub jej logo minimalizuje ryzyko postępowań prawnych związanych z naruszeniem w przyszłości praw własności intelektualnej. Rejestracja znaku towarowego – przebieg procedury krok po kroku Proces związany z rejestracją znaków towarowych składa się z kilku następujących po sobie etapów. Wnioskodawca (właściciel lub jego pełnomocnik) składa elektroniczny lub papierowy wniosek w Urzędzie Patentowym. Wnioskodawca musi dokładnie oznaczyć znak oraz wskazać towar lub usługi (klasy produktów), dla których będzie on przeznaczony. Urząd Patentowy analizuje wniosek pod kątem formalnym i merytorycznym, sprawdzając, czy spełnione są wszystkie wymagane warunki oraz czy znak spełnia swoje funkcje, w tym głównie odróżniającą Zgłoszenie zostaje opublikowane w Biuletynie Urzędu Patentowego. Osoby uważające, że posiadają wcześniejsze prawa do nazwy firmy lub znaku towarowego, mają możliwość zgłoszenia sprzeciwu w ciągu trzech miesięcy od publikacji w Biuletynie. Po upływie terminu na wniesienie sprzeciwu Urząd Patentowy podejmuje decyzję o odmowie zastrzeżenia (gdy protest jest uzasadniony) lub w przypadku bezzasadnego sprzeciwu, przyznaje prawo do ochrony. Koszt zastrzeżenia nazwy firmy lub rejestracji znaku towarowego Zarówno jeśli chodzi o rejestrację znaków towarowych, jak i zastrzeżenie nazwy firmy, koszty postępowania są identyczne. Za zgłoszenie do jednej klasy klasyfikacji nicejskiej wnioskodawca uiszcza opłatę w kwocie 400 zł przy wniosku elektronicznym lub 450 zł przy formularzu papierowym. Za każdą kolejną klasę należy dopłacić 120 zł, niezależnie od sposobu wnioskowania. Po przyznaniu praw ochronnych wnosi się dodatkową opłatę 400 zł za każdą klasę, w ramach której znak został zastrzeżony. Zachowuje ona ważność przez 10 lat, a po jej nieuregulowaniu ochrona wygasa. Do kosztów zgłoszenia należy również doliczyć opłatę za publikację informacji o udzielonym zabezpieczeniu w kwocie 90 zł. [...]
29 kwietnia 2022BlogBędąc pracodawcą zgodnie z Kodeksem pracy masz obowiązek poinformowania pracowników o wykorzystaniu na terenie zakładu pracy monitoringu wizyjnego. W takiej informacji wskazujesz cele, zakres oraz sposób zastosowania monitoringu.  Powinieneś ustalić taką informację w układzie zbiorowym pracy, regulaminie pracy albo w obwieszczeniu. Jeżeli nie jesteś objęty układem zbiorowym lub nie jesteś obowiązany do ustalenia regulaminu pracy informacja powinna być przekazana w obwieszczeniu. Informujesz pracowników o wprowadzeniu monitoringu w sposób przyjęty u Ciebie (np. poprzez rozesłanie wiadomości mailowej na służbowe adresy mailowe pracowników). Termin na taką komunikację wynosi nie później niż na 2 (dwa) tygodnie przed uruchomieniem monitoringu wizyjnego. Ponadto przekazujemy pracownikowi przed dopuszczeniem go do pracy informację o zastosowaniu monitoringu. Dowód z realizacji niniejszego obowiązku informacyjnego na piśmie przechowujesz się w aktach osobowych pracownika w części B. Nagrania z zastrzeżeniem przetwarza wyłącznie do celów, dla których zostały zebrane przechowujemy przez okres nieprzekraczający 3 (trzech) miesięcy od dnia nagrania. Wyjątek: w  sytuacji gdy nagrania obrazu stanowią dowód w postępowaniu prowadzonym na podstawie prawa lub pracodawca powziął wiadomość, iż mogą one stanowić dowód w postępowaniu. Wtedy termin 3 miesięcy ulega przedłużeniu do czasu prawomocnego zakończenia postępowania. Będąc pracodawcą jest obowiązany dodatkowo oznaczyć pomieszczenia i teren monitorowany w sposób widoczny i czytelny. Najlepiej za pomocą odpowiednich znaków lub ogłoszeń dźwiękowych. Termin na takie oznaczenie to nie później niż 1 (jeden) dzień przed uruchomieniem monitoringu wizyjnego. Pamiętaj, że powinieneś oznaczyć każde pomieszczenie. Podstawa prawna: art. 22 ze zn.2 Kodeksu pracy Data stworzenia artykułu: 12.01.2022 r. [...]
25 lipca 2023BlogOsoba mieszkająca w wynajmowanym mieszkaniu może przeprowadzić prace lub zakupić sprzęty, których rezultatem może być zwiększenie wartości nieruchomości. Warto jednak pamiętać, że po zakończeniu umowy najmu, zgodnie z ustawą o ochronie praw lokatorów, należy te ulepszenia rozliczyć. Sprawdź, jakie modyfikacje zwiększają rynkową wartość lokalu i dowiedz się, jakie są możliwości ich rozliczania. Umowa najmu – podstawy prawne Podstawowym dokumentem regulującym prawa oraz obowiązki wynajmującego i najemcy jest umowa najmu. Jej treść musi być zgodna z postanowieniami Kodeksu cywilnego, który reguluje kwestie dotyczące wzajemnych relacji gospodarczych, do których bez wątpienia zalicza się wynajem mieszkania. Drugim aktem prawnym, który reguluje relacje na linii wynajmujący – najemca, jest obowiązująca od 2001 roku ustawa o najmie lokali i ochronie praw lokatorów, w której znajdują się zapisy dotyczące m.in. dokonywania ulepszeń w wynajmowanym mieszkaniu. Czym są ulepszenia w ramach najmu lokali? Modyfikacje oraz usprawnienia w lokalach mieszkalnych mogą być dokonywane zarówno w przypadku umów najmu zawieranych na czas określony, jak i bezterminowo. Poprzez ulepszenie rozumiane jest poniesienie przez najemcę nakładów, które finalnie zwiększają wartość lub funkcjonalność nieruchomości, a więc m.in.: wykonanie istotnych prac modernizacyjnych, zakup dodatkowego sprzętu, usunięcie usterki lub awarii, która nie wchodzi w zakres obowiązków najemcy. Warto zwrócić uwagę na fakt, że do grupy tej zgodnie z ustawą o ochronie praw lokatorów oraz przepisami k.c. nie są zaliczane drobne zakupy, ani bieżące prace związane z utrzymaniem lokalu, np. odmalowanie ścian, czy wymiana żarówki, uszczelki. Ustawodawca kwalifikuje je bowiem jako nakłady koniecznie, bez których mieszkanie będące przedmiotem najmu nie byłoby zdatne do użytku. Rozliczanie ulepszeń w świetle przepisów ustawy o ochronie praw lokatorów W świetle obowiązujących przepisów prawa najemca oraz wynajmujący zobowiązani są do rozliczenia wydatków poniesionych na ulepszenie lokalu. Wynika to z faktu, że wykonane prace lub doposażenie nieruchomości powodują wzrost jej wartości rynkowej. Ochrona lokatorów, wynikająca z zapisów przywołanej wcześniej ustawy z 2001 roku, zakłada, że wynajmujący zrekompensuje najemcy poniesione koszty. Można tego dokonać na trzy sposoby: Lokator pozostawia właścicielowi ulepszenia za uzgodnioną opłatą. Najemca usuwa modyfikacje, przywracając lokal do stanu sprzed najmu. Ulepszenia przechodzą na rzecz właściciela, bez konieczności zwrotu kosztów. Wybór sposobu rozliczenia pozostaje w kwestii stron, które mogą uregulować go w ramach osobnej umowy. Dokonywanie ulepszeń w lokalu mieszkalnym a zgoda wynajmującego Biorąc pod uwagę fakt, iż ewentualne modyfikacje mogą ingerować w wynajmowany lokal, kwestię ich wprowadzania najlepiej uregulować w umowie najmu. W tym przypadku ochrona praw lokatorów zwykle sprowadza się do zapisu, mówiącego o tym, że najemca może dokonywać ulepszeń zwiększających wartość nieruchomości wyłącznie za zgodą wynajmującego. Warto pamiętać również o tym, że samowolne dokonywanie usprawnień może w takim przypadku stanowić poważną przesłankę do rozwiązania umowy najmu. [...]
18 marca 2024BlogBudowanie różnego rodzaju obiektów od zarania dziejów jest nieodłączną częścią życia człowieka. W dzisiejszych czasach inwestycyjny proces budowlany możemy obserwować w swoim otoczeniu na praktycznie każdym kroku – od stawiania nowych budynków mieszkalnych po rozbudowę infrastruktury miejskiej. Planujesz rozpoczęcie budowy w najbliższym czasie lub będziesz uczestnikiem takiej inwestycji? Jeśli tak, to powinieneś poznać jej definicję oraz mieć świadomość, że w wielu przypadkach należy realizować ją zgodnie z zasadami określanymi przez przepisy prawa. Obowiązująca w Polsce ustawa Prawo budowlane reguluje poszczególne jej etapy. W artykule przybliżamy najważniejsze związane z tym kwestie – sprawdź, co musisz wiedzieć! Ogólna definicja inwestycji związanej z budową Należy zacząć od tego, że ww. ustawa dokładnie reguluje, czym jest inwestycyjny proces budowlany. Definicja jasno wskazuje, że jest to sekwencja działań, których celem jest postawienie nowego obiektu bądź zmodyfikowanie już istniejącego. Obejmuje wiele etapów, w tym m.in.: planowanie oraz projektowanie, uzyskiwanie wymaganych pozwoleń, wykonawstwo, oddanie do użytku, otrzymanie zezwolenia na użytkowanie. Co ważne, zgodnie z prawem taka inwestycja często wymaga zaangażowania wielu uczestników. Oprócz samego inwestora zalicza się do nich m.in. projektantów, wykonawców (firmy odpowiedzialne za realizację poszczególnych etapów procesu budowy) oraz organy pełniące funkcję nadzoru budowlanego. Aspekty prawne poszczególnych etapów inwestycyjnych związanych z budową Ponieważ w zdecydowanej większości przypadków polska Ustawa Prawo budowlane reguluje zasady całego procesu budowlanego, powinieneś dobrze znać jej zapisy. Przepisy określają oraz przedstawiają definicję m.in. takich aspektów, jak: warunki, jakie muszą spełniać projekty budynków czy różnych elementów infrastruktury (np. drogowej), procedury oraz etapy uzyskiwania pozwoleń na budowę, obowiązki inwestorów i wykonawców, w tym w zakresie wyznaczenia określonych uczestników procesu inwestycyjnego, wymagania dotyczące sposobu prowadzenia procesu nadzoru inwestycyjnego. Wspomniana Ustawa Prawo budowlane pojawiła się 1 stycznia 1995 roku i od tamtego czasu podlega ciągłym aktualizacjom. Wynika to zarówno z szybkiego postępu technologicznego, jak i zmian społecznych czy nawet aktualnych trendów i związanych z nimi wyzwań. Przykładem tego ostatniego aspektu są przepisy dotyczące ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju. Nakładają na uczestników budowy obowiązek uwzględnienia aspektów ekologicznych w procesach planowania i poszczególnych etapach realizacji. Dotyczy to m.in. stosowania odpowiednich materiałów czy oceny wpływu inwestycji na całą szeroko pojętą przyrodę. Dlaczego należy wnikliwie zapoznać się z Ustawą Prawo budowlane? Zapoznanie się z tymi przepisami oraz zrozumienie przedstawionych tam definicji i zasad postępowania jest kluczowe. Powinny to zrobić zarówno osoby planujące rozpoczęcie inwestycyjnego procesu budowlanego, jak i jego uczestnicy, którzy także mają obowiązek stosować się do tej ustawy. Nieprzestrzeganie prawa w zakresie prowadzenia każdego etapu budowy może wiązać się z licznymi nieprzyjemnymi konsekwencjami – sankcjami administracyjnymi oraz cywilnoprawnymi. Do tego dochodzi ryzyko nałożenia wysokich kar finansowych. Wszystko to sprawia, że realizację całej inwestycji budowlanej najlepiej zostawić w rękach profesjonalistów. Przed rozpoczęciem inwestycji budowlanej można skorzystać ze wsparcia prawnego Jak widzisz, prowadzenie budowy wiąże się zarówno z wykonywaniem szeregu złożonych prac technicznych, jak i koniecznością przebrnięcia przez system prawny, w którym często pojawiają się skomplikowane definicje. Stosowna ustawa reguluje bowiem wszystkie etapy całego inwestycyjnego procesu budowlanego, określając kolejne zasady postępowania. Stanowi ona podstawę określającą prawa oraz obowiązki wszystkich uczestników takich inwestycji. W razie potrzeby, aby uniknąć potencjalnych problemów w przyszłości, przed rozpoczęciem inwestycji zawsze można zasięgnąć wsparcia w kancelarii prawnej, która specjalizuje się w tym zakresie. [...]
2 grudnia 2022BlogPomiędzy najmem i dzierżawą zachodzą znaczne różnice. Tymczasem w mowie potocznej terminy te niekiedy błędnie traktuje się, jak synonimy. To z kolei może doprowadzić do zawarcia niewłaściwej umowy, której treść będzie negatywnie oddziaływać na nasze prawa. Jakie więc są różnice pomiędzy najmem i dzierżawą? Dzierżawa a najem – podobieństwa i różnice Zgodnie z Kodeksem cywilnym przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Natomiast dzierżawa polega na tym, że wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Dzierżawa a najem różnią się tym, że w przypadku drugiej z tych umów pojawia się możliwość „pobierania pożytków” z rzeczy przez dzierżawcę. W praktyce różnica między najmem a dzierżawą jest najlepiej widoczna przy zastosowaniu tych umów do gruntów rolnych. W przypadku dzierżawy takich gruntów, dzierżawca może zbierać i sprzedawać płody rolne będące wynikiem uprawy gruntów. Jednocześnie warto podkreślić, że pożytki mogą mieć również charakter cywilnoprawny, przyjmując postać zysków z dzierżawy praw. Umowa najmu a dzierżawy Co do zasady zarówno najem, jak i dzierżawa może zostać zawarta w dowolnej formie. Jednak od tej zasady istnieje szereg – niezwykle istotnych z punktu widzenia obrotu – wyjątków. Przede wszystkim umowa najmu nieruchomości lub pomieszczenia na czas dłuższy niż rok powinna być zawarta na piśmie. W razie niezachowania tej formy poczytuje się umowę za zawartą na czas nieoznaczony. Analogiczne zasady stosuje się również do dzierżawy nieruchomości zawartej na okres ponad roku. Dodatkowo warto pamiętać o tzw. najmie okazjonalnym, przeznaczonym dla wynajmu nieruchomości na ściśle określony czas, przy zobowiązaniu do najemcy do opuszczenia lokalu po wygaśnięciu stosunku najmu. Umowa najmu okazjonalnego musi zostać zawarta w formie aktu notarialnego. Nie ma przeszkód prawnych, aby z tej formy – dającej wysoką gwarancję bezpieczeństwa stronom – skorzystać także w innych przypadkach najmu lub dzierżawy. Wszystko zależy od woli zainteresowanych, ale zawsze – chociażby ze względów dowodowych – warto zadbać o to, żeby każda umowa najmu lub dzierżawy była przynajmniej stwierdzona pismem. Najem czy dzierżawa – co wybrać? Najem czy dzierżawa? To pytanie, które powinien zadać sobie każdy, kto chce oddać rzecz lub prawo do używania bądź chce z nich korzystać. Umowa najmu a dzierżawy ma wiele wspólnego, jednak trzeba pamiętać, że w praktyce różnice pomiędzy nimi sprowadzają się do nastawienia drugiej z nich na bardziej biznesowe wykorzystanie rzeczy bądź prawa objętego dzierżawą. Zawsze jednak dokonując wyboru pomiędzy tymi umowami, warto skonsultować się z doświadczonym prawnikiem od spraw cywilnych czy nieruchomościowych. Pozwoli to na przyjęcie optymalnego rodzaju kontraktu, dobrze zabezpieczającego interesy stron. [...]
7 sierpnia 2023BlogWynajem, dzierżawa lub użyczenie to przykłady relacji prawnej, umożliwiającej legalne używanie nieruchomości należącej do innej osoby. Prawo do korzystania z cudzej nieruchomości zostało obszernie opisane w kodeksie cywilnym oraz ustawie o ochronie praw lokatorów z 2001 roku. Dowiedz się, czym jest tytuł prawny do domu lub mieszkania, sprawdź jakie dokumenty go potwierdzają i zobacz, kiedy właściciel ma prawo dochodzenia roszczeń z powodu zajmowania jego lokalu przez inną osobę. Czym jest tytuł prawny do nieruchomości? W Polsce prawo do korzystania z domu, mieszkania lub lokalu użytkowego stanowiącego cudzą własność, określane jest jako tytuł prawny do tej nieruchomości. I choć samo pojęcie nie zostało usankcjonowane w aktach prawnych, analizując orzecznictwo sądów różnych instancji, można zauważyć, że prawo to dotyczy szerokiej grupy osób, obejmującej zarówno właścicieli, jak i najemców, ale także wszystkie osoby, którym użycza się nieruchomości w sposób dobrowolny i nieodpłatny. W praktyce nie posiadają go wyłącznie ci, którzy korzystają z nieruchomości bez odpowiednich dokumentów potwierdzających najem, dzierżawę bądź użyczenie lub robią to wbrew woli właściciela. Dokumenty potwierdzające prawo do korzystania z cudzej nieruchomości Choć prawo dopuszcza bezumowne korzystanie z cudzego lokalu, podstawę nadania tytułu prawnego do mieszkania bądź innej nieruchomości zwykle stanowi fakt posiadania jednego z dokumentów, takich jak m.in.: odpis aktu notarialnego, wypis z księgi wieczystej, umowa najmu, dzierżawy, użyczenia lub inna, decyzja administracyjna, postanowienie sądu. Jak widać, dokument potwierdzający tytuł prawny do nieruchomości może mieć formę umowy najmu lub dzierżawy. W tym przypadku właściciel zobowiązuje się udostępnić najemcy lub dzierżawcy lokal lub inną nieruchomość, natomiast druga strona ma obowiązek płacenia czynszu. Nieodpłatne korzystanie z mieszkania lub innej nieruchomości jest natomiast tym, co odróżnia najem lub dzierżawę od ich użyczenia– w tym ostatnim przypadku właściciel udostępnia nieruchomość drugiej stronie bez pobierania opłat (czyli bez pobierania czynszu – tzw. „odstępnego” przez właściciela). Tutaj możliwa jest nawet umowa zawarta w sposób dorozumiany, a więc bez zachowania formy pisemnej. Do powstania tytułu prawnego wystarczy fakt, iż użyczający wie o korzystaniu z nieruchomości przez inną osobę i nie wnosi sprzeciwu w tej kwestii. Tytuł prawny do mieszkania a dochodzenie roszczeń przez właściciela Jednak brak formy pisemnej umowy może rodzić szereg wątpliwości dotyczących tego, czy umowa użyczenia faktycznie została zawarta, czy korzystający z lokalu jedynie powołuje się na nią, w istocie zajmując nieruchomość bezprawnie. W tym ostatnim przypadku właściciel może domagać się wynagrodzenia za fakt, iż osoba wykorzystuje należące do niego pomieszczenie, mimo iż tytuł prawny do mieszkania w praktyce nie istnieje. Warto jednak zwrócić uwagę na fakt, że jeśli posiadacz mieszkania przez długi czas akceptował fakt, iż ktoś zajmuje jego własność bez uiszczania żadnych opłat, skuteczne dochodzenie roszczeń może okazać się mocno utrudnione. Powyższe zasady dotyczą również innych nieruchomości niż nieruchomości lokalowe. [...]
6 września 2022BlogPrzepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1152 nadal nie zostały zaimplementowane do polskiego porządku prawnego. Jedną z planowanych zmian jest rozszerzenie ochrony pracowniczej przed negatywnymi konsekwencjami służbowymi. Wspomniana ochrona będzie rozszerzona m.in. na następujące kategorie pracowników: Pracownicy, którzy wystąpią z wnioskiem o zmianę warunków zatrudnienia na bardziej przewidywalne i bezpieczne warunki pracy. Wspomnianego wniosku nie będziesz mógł złożyć w przypadku zatrudnienia na podstawie umowy na okres próbny. Uprawnienie złożenia wniosku ma przysługiwać 1 (jeden) raz w roku. Przykładowo jako pracownik możesz zawnioskować o: zmianę umowy na czas nieokreślony zatrudnienie w pełnym wymiarze pracy Pracownicy dochodzący wliczenia szkoleń innych niż szkolenie bhp do czasu pracy.  Pracownicy pracujący równolegle u innego pracodawcy na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej. Także współpracujący w ramach własnej działalności gospodarczej. Równoległe zatrudnienie nie może być przyczyną uzasadniającą zwolnienie pracownika, przygotowanie do wypowiedzenia lub rozwiązania umowy. Musimy pamiętać jednak, że nie będzie to dotyczyło np.: sytuacji złamania zakazu działalności konkurencyjnej. Pracownicy korzystający z urlopu opiekuńczego. Urlop opiekuńczy to będzie nowa instytucja w Kodeksie pracy. Pracownikowi będzie przysługiwał taki urlop w wymiarze 5 dni w roku kalendarzowym.  Cel na jaki będziesz mógł przeznaczyć urlop to: zapewnienie osobistej opieki lub wsparcie z poważnych względów medycznych osobie będącej członkiem rodziny lub  zamieszkującej w tym samym gospodarstwie domowym. Od dnia złożenia wniosku  oraz w okresie korzystania z tego urlopu  będziesz objęty ochroną przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę jak pracownik korzystający z urlopu macierzyńskiego. Czyli pracodawca nie będzie mógł Ci ani wypowiedzieć, ani rozwiązać umowy bez wypowiedzenia. jak również prowadzić przygotowań do rozwiązania lub wypowiedzenia umowy. Więcej na temat następnych kategorii rozszerzonej ochrony pracowników w kolejnym naszym wpisie.   Podstawa prawna: projekt ustawy z 15 lipca 2022 r. o zmianie ustawy kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw [...]
11 lipca 2023Blog / Kredyty frankoweWyrok TSUE w sprawie C-520/21 a sposób naliczania odsetek w sprawach frankowych   15 czerwca 2023 r. TSUE wydał przełomowy dla kredytobiorców frankowych wyrok. Stwierdził bowiem, iż w przypadku unieważnienia umowy kredytowej, bank nie może domagać się od konsumenta zwrotu żadnych kwot poza nominalnym zwrotem kwoty kapitału kredytu i odsetek, a w szczególności nie jest bankowi należne wynagrodzenie za korzystanie z kapitału. Jednocześnie TSUE stwierdził, iż z roszczeniem tego typu może wystąpić konsument-kredytobiorca. TSUE poza rozstrzygnięciem kwestii wynagrodzenia za korzystanie z kapitału, wypowiedział się również w kwestii sposobu naliczania odsetek w sprawach frankowych. Dotychczas sądy orzekały zgodnie z uchwałą siedmiu sędziów Sądu najwyższego z 7 maja 2021 r., sygn. akt III CZP 6/21, zgodnie z którą odsetki można liczyć dopiero od momentu złożenia w sądzie przez kredytobiorcę oświadczenia o zapoznaniu się ze skutkami nieważności umowy. Powyższe Sąd Najwyższy zawarł w uzasadnieniu wyroku. Jako że uchwała została wydana przez SN w składzie siedmiu sędziów, sądy traktują ją wraz z uzasadnieniem jak zasadę prawną – tym samym pozbawiają kredytobiorców frankowych, którzy wygrali z bankami, ogromnych kwot z tytułu odsetek. Podkreślić należy, że obowiązek złożenia takie oświadczenia nie wynika z przepisów prawa unijnego – w tym dyrektywy 93/13, ani z orzecznictwa TSUE. Trudno zatem powiedzieć jaka była motywacja Sądu Najwyższego, który postawił interesy banków nad interesami konsumentów. Z wyroku TSUE w sprawie c-520/21 wynika natomiast, że odsetki powinny być naliczane zgodnie z przepisami prawa, tj. od dnia wezwania do zapłaty, a konkretnie – od dnia następnego po dniu, w którym upłynął termin na dokonanie zapłaty, tym samym oczywiście poprawił sytuację kredytobiorców frankowych. [...]
9 lutego 2024BlogNiedawno minął rok od chwili ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym RP ustawy o fundacjach rodzinnych, która wprowadziła do polskiego porządku prawnego nową jakość w postaci fundacji rodzinnych. Do tej pory istniały one w takich krajach jak Malta, Liechtenstein, Austria, Szwajcaria. Czym jest fundacja rodzinna i jak ją założyć? Fundacja rodzinna – czym jest i po co ją tworzyć? Jakie korzyści daje fundacja rodzinna? Fundacja rodzinna to obok istniejącego już zarządu sukcesyjnego, kolejne prawne narzędzie, które umożliwi pomnażanie kapitału rodzinnego oraz międzypokoleniowe przekazywanie władzy i majątku oraz zarządzanie nim zgodnie z wolą fundatora. Stanowi odpowiedź na problemy związane z rozdrobnieniem struktury własnościowej w spółkach z uwagi na dziedziczenie. Fundacja rodzinna ma być pomocnym narzędziem w planowaniu sukcesji rodzinnych biznesów. Działanie fundacji rodzinnej można sprowadzić do poniższego: fundatorzy, będący zazwyczaj  nestorami rodzinnych biznesów, wnoszą do fundacji rodzinnej majątek (przykładowo udziały w firmie rodzinnej). Od tej pory jedynym właścicielem tego majątku jest fundacja rodzinna, która po wpisie do rejestru fundacji rodzinnych nabywa osobowość prawną. Fundacja rodzinna nie miałaby jednak racji bytu bez istnienia beneficjentów. Beneficjenci to osoby wskazane przez fundatora, które w różny sposób określony szczegółowo w statucie fundacji rodzinnej czepią korzyści z majątku fundacji rodzinnej. Należy pamiętać, że fundację rodzinną można utworzyć wyłącznie w następujących celach: gromadzenia mienia, zarządzania nim w interesie beneficjentów oraz spełniania świadczeń na rzecz beneficjentów. Zgodnie z art. 2 ustawy o fundacjach rodzinnych, cel ten musi być sprecyzowany w statucie fundacji rodzinnej. Fundacja rodzinna –  jak założyć?  Fundacja rodzinna może być założona na dwa sposoby: Za życia fundatora – w akcie założycielskim fundacji rodzinnej sporządzonym przed notariuszem (obligatoryjna forma aktu notarialnego). Wtedy też  powstaje fundacja rodzinna w organizacji (do chwili jej zarejestrowania w sądzie rejestrowym). W tym wypadku możliwe jest współistnienie więcej niż jednego fundatora. W testamencie sporządzonym przed notariuszem (obligatoryjna forma aktu notarialnego). Fundacja rodzinna w organizacji powstanie dopiero po śmierci fundatora, z chwilą ogłoszenia testamentu. Oczywiście, w tym przypadku fundacja będzie mieć tylko jednego fundatora. W obu przypadkach konieczne jest zgłoszenie fundacji rodzinnej do rejestru fundacji rodzinnych w terminie 6 miesięcy, od odpowiednio, daty sporządzenia aktu założycielskiego albo daty ogłoszenia testamentu. W innym przypadku fundacja rodzinna w organizacji ulegnie rozwiązaniu. Fundacja rodzinna musi posiadać nazwę. Nazwa fundacji może być dowolnie wybranym słowem, powinna jednak zawierać dodatkowe oznaczenie formy prawnej „Fundacja Rodzinna”. Nie jest wskazane przedzielanie zwrotu „Fundacja Rodzinna” innymi słowami np. „Fundacja Iksińskich Rodzinna”. Zwrot ten może być umieszczony zarówno przed, jak i po nazwie własnej fundacji rodzinnej. Dopuszcza się używanie w obrocie skrótu formy prawnej w postaci „F.R.” Dla prawidłowego funkcjonowania fundacji rodzinnej niezbędny jest dobrze skonstruowany statut.  Statut powinien określać cele i zasady funkcjonowania fundacji rodzinnej,  m.in. kompetencje i zasady działania organów fundacji rodzinnej, beneficjentów lub sposób ich określenia, przysługujące im uprawnienia oraz zasady jego zmiany. Treść statutu poza elementami obligatoryjnymi może być dowolnie kształtowana przez fundatora. Pozwala to na dużą elastyczność założeń fundacji, niekiedy nawet stojących w całkowitej sprzeczności z ustawowymi zasadami prawa spadkowego. I tak w statucie pojawić się mogą zapisy dające fundatorowi dowolnie wybrane przez niego uprawnienia i przywileje osobiste. Fundacja nie może istnieć bez majątku. Fundator musi wnieść majątek w minimalnej wartości 100.000,00 złotych (wkład na pokrycie funduszu założycielskiego). Majątek, który można wnieść do fundacji rodzinnej obejmuje wszelkiego rodzaju aktywa np. nieruchomości, środki pieniężne, papiery wartościowe, a także udziały, akcje, prawa wspólnika w spółkach handlowych. W związku jednak z faktem, że wniesienie majątku jest elementem koniecznym do zaistnienia przed chwilą rejestracji fundacji rodzinnej, co do zasady, biorąc pod uwagę cel powstawania fundacji rodzinnych (i wartość, także sentymentalną, wnoszonych do nich aktywów) najczęściej spotykaną sytuacją jest gotówkowe pokrywanie przez fundatora wkładu w minimalnej wysokości wymaganej prawem. Majątek faktyczny, którego ochronie przyświeca cel powstania fundacji, wnoszony jest do niej dopiero w chwili, kiedy status prawny fundacji rodzinnej jest pewny – a więc po dacie jej rejestracji. Fundacja rodzinna – rejestracja Rejestr fundacji rodzinnych (odrębny od Krajowego Rejestru Sądowego) prowadzony jest przez Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim. Zgłoszenie fundacji rodzinnej do rejestru następuje na urzędowych formularzach. Do wniosku o wpis do rejestru należy dołączyć: akt założycielski, ewentualnie protokół otwarcia i ogłoszenia testamentu (obydwa w formie aktu notarialnego), statut, dowód ustanowenia organów z wyszczególnieniem składu osobowego organów, oświadczenie fundatora o wniesieniu mienia na pokrycie funduszu założycielskiego, dane adresowe oraz zgody na pełnienie funkcji członków organów fundacji rodzinnej (również członków zgromadzenia beneficjentów), a w przypadku członków zarządu również zaświadczenia o ich niekaralności. Wniosek podlega opłacie w wysokości 500 zł. Uprawnionym do zgłoszenia fundacji rodzinnej do rejestru jest fundator, a w przypadku fundacji rodzinnej powołanej w testamencie członkowie zarządu. W tym wypadku wniosek musi zostać złożony w terminie 6 miesięcy od powstania fundacji rodzinnej w organizacji (tutaj z chwilą ogłoszenia testamentu). Fundacje rodzinne powinny uzyskać także numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz wpis do rejestru gospodarki narodowej (REGON). Co istotne, inaczej niż w przypadku podmiotów rejestrowanych w KRS, nie nastąpi automatyczne nadanie numeru NIP i REGON fundacji rodzinnej wpisanej do rejestru fundacji rodzinnych, dlatego też należy pamiętać o samodzielnym złożeniu stosownych wniosków. Kogo trzeba wpisać w Rejestrze Beneficjentów Rzeczywistych? Fundacja rodzinna ma obowiązek zgłaszać (i aktualizować) informacje o swoich beneficjentach rzeczywistych.  Co zaskakujące, beneficjentami rzeczywistymi fundacji rodzinnej nie są wyłącznie je beneficjenci ale także jej fundatorzy i członkowie organów fundacji rodzinnej. W przypadku małoletnich beneficjentów do CRBR należy zgłosić również ich przedstawicieli ustawowych. Termin na zgłoszenie beneficjentów rzeczywistych do CRBR wynosi 14 dni od daty utworzenia fundacji rodzinnej. Z uwagi na ożywioną dyskusję w doktrynie nt. rozumienia tego przepisu (czy jest to 14 dni od zawiązania fundacji rodzinnej czy od jej wpisu w rejestrze), należy przyjąć opcję bezpieczną czyli 14 dni od zawiązania fundacji rodzinnej, tym bardziej, że przed wpisem fundacji rodzinnej do rejestru fundacji rodzinnych konieczne będzie utworzenie dla niej rachunku bankowego, a wymogi poszczególnych banków w tym zakresie i tak zmuszać będą do zidentyfikowania beneficjentów rzeczywistych fundacji rodzinnej jeszcze przed jej zarejestrowaniem. [...]